schaapjes tellen

Een extra deken misschien. De deur goed dicht doen. Het kussen opkloppen. Op je buik, rug, zij. ogen net zo lang open, stil liggen. Proberen dat ene te herinneren wat je vergeten was maar waar je toch ongerust over was. Dingen bedenken die je ook nu zou kunnen doen. Ondertussen jezelf heel hard vertellen dat je wilt slapen. Dat je MOET slapen.

Normaal slaap ik vet snel, heel gemakkelijk, heel de tijd en heel hard. Nu niet. Nu ben ik wakker, terwijl k weet dat over minder dan 7 uur de wekker weer gaat. En ik vind slapen zo leuk! Waarom doet ie het dan niet?

Ik ben een aansteller, er zijn vet veel mensen die hele nachten wakker liggen, er uren over doen om in slaap te vallen en dan vervolgens weer heel snel wakker worden. Dit is voor mij een keertje een uitzondering. Meteen maak ik er dan maar gebruik van een blog te schrijven.

Morgen is het een best leuke, maar ook spannende dag. Ik ga langs mijn stageplek om alles in orde te brengen. Formuliertjes invullen en concrete dingen opschrijven. Ik ga er binnenkort van alles over vertellen, want ik heb heel veel zin om te beginnen. Niet in Almere in school, maar in Amersfoort tussen de dieren en planten. Daar leer ik het meest hoor, althans, dat hoop ik dan.

Nu kan ik vast wel slapen.

D'r uit.

Ik ben er echt even uit. Want het zit ook niet zo lekker meer. Mn vel. Ik ben niet uit mn vel gesprongen hoor, het was meer een soort glippen. Ik ben uit mn vel geglipt, een beetje onopgemerkt, ook voor mezelf. Maar nu zit ik in de les en heb ik geen idee waar mn gedachtes zijn en denk ik terug aan gister en hoe achtelijk chaotisch ik ben en hoe dat zo vervelend aan het worden is. Zo vervelend zelfs dat ik niet door heb dat ik ondertussen uit mijn velletje glip.

En nu weet ik even niet meer wat ik moet doen. Hoe en wat. Voor mezelf gaan zorgen? Geen tijd voor, denk ik. Gewoon doorbikkelen? Zou kunnen, als ik mezelf wil breken.

Mama zei vannochtend : "zorg maar dat je alles weer een beetje op een rijtje krijgt. "

Ja, dat wil ik ook wel, maar wat moet ik dan precies op een rijtje krijgen?

Je bent 19 en je wilt wat...

typ je stressweg-blog

De sperzieboontjes smaakten goed. Ik had nog nooit sperziebonen bereid, maar ik dacht dat het net zo simpel moest zijn als broccoli: in een laagje water laten koken totdat het lekker is. Nou dat ging best hel goed. Samen met aardappelpuree-poeier ( dank de vrouw die dat uitgevonden heeft ( ik weet zeker dat een vrouw dat uitgevonden heeft, want die hebben namelijk niet de tijd en kracht om echt aardappels te lopen stampen met melk erbij en boter enzo)) en wat zout smaakte me het heel prima!

Maar toch he..

Ik raak elke keer zo in de stress, ik stress eigenlijk heel de tijd als ik na denk over dit alleen leven als student.. Ik vind het helemaal niet makkelijk, echt niet! Zo had ik vanmorgen helemaal geen eten meer in huis, alleen 1 bolletje, en 2 knackerdingen , die ik maar in mn tas stopte om als lunch op te eten. De melk ( al de drie pakken die in de koelkast stonden) waren minstens 3 dagen over datum, de uien en courgette lagen nu al zeker 2 weken te vergaan en de schimmel stond er al op. Ook op de kruigenkaas was een randje schimmel te vinden ( rood schimmel, zeer interessant, als ik de tijd had, was ik het uit gaan zoeken) en de kaas is zo goed als op. Ja, het klinkt echt vies he! Maar ik vind het niet persee heel vies, ik vind het vooral heel stom! Want als ik eten in huis heb gebruik ik het niet, en als ik het wil gebruiken is het niet meer te eten en heb ik mn geld weg gegooid dus, lekker stom!

Ik heb nu dus weer de hoogst nodige dingen gekocht: aardappelpuree, 2 ons groente ( niet meer, want dan leg ik het in mn koelkast en eet ik het dus niet meer op) 1 brood ( tegenwoordig doe ik dat in de vriezer en haal ik het er in de avond uit wat ik voor de volgende dag nodig heb) gerapste kaas ( altijd nodig!)en melk( en nu wil ik het op hebben VOORDAT het over datum is).

Hier moet ik toch even mee door komen.

Dan de rest van de stress. ( van je af schrijven helpt, dus daar komt ie)

Donderdagmiddag sleutel ophalen nieuwe huisje.

Vrijdag ochtend komt mijn huurder thuis, dan moet ik dus mn spullen ergens opgeslagen hebben, want ik ga pas zaterdagmiddag verhuizen.

Dan heb ik zondag en maandag om heel hard voor school te werken en dan ga ik Dinsdag naar Ierland voor 5 dagen.

Ja, hier is spontane stressvorming.

Nu ga ik mijn kamer opruimen, wat vast zooi inpakken, want ik geloof dat ik donderdagavond vette, ontspannen dingen ga doen!

fjieuww....

Over het leven

De kat van de buren staart me aan, tegenover de straat. De zon schijnt naar binnen en laat een mooie glans op mijn huid achter. Buiten spelen kinderen en voetballen wat jongens. Af en toe komt er een man met een hond voorbij lopen.
Ik ben nog iets rozig van de warmte van de zon die me gezelschap hield toen ik net aan het lezen was, buiten, gewoon naast de voordeur op de stoep. We hebben we een tuintje, maar die is de schaduw van het huis meestal. En op een dag als deze wil ik wel de zon hebben, dus dan maar zo! Het is heerlijk, en ik zucht diep. Ik denk, tussen de regels van mijn boek door, aan de afgelopen week en al die beslissingen die ik gemaakt heb en moet maken.

Mijn leven bestaat niet langer meer uit een aantal keuzes, er zijn er ZOVEEL bijgekomen! Veel verplichte dingen waar ik keuzes over moet maken. Even snel een zicht in mijn hoofd, voor de trouwe lezer!

- Ik moet in Mei uit mijn kamer ( SNIK!) maar ik heb nu een kamer gevonden, in onderhuur weliswaar, maar beter iets dan terug naar Ede ( zo slecht is het daar niet, maar ik ben gewoon nog lang niet klaar met Utrecht). Ik mag er tot Oktober in zitten, maar ja, dan moet ik meteen weer nadenken over de zomer. Ik wil namelijk een baantje in de zomer, maar als die in Ede is en ik moet heen en weer reizen en OV geld niet tussen 16 jul en 16 augustus, moet ik weer heel veel betalen en daar komt bij dat ik dan misschien in september ( waarschijnlijk) geen nieuwe kamer meer vind.. DUs ja,wat doe je dan? Want in Utrecht zijn is leuk, maar op dit moment is alles nog een beetje in Ede, dus dan ben ik alleen in Utrecht, of moet ik steeds betalen om naar Ede te komen...

- Ik wil meer dingen kopen. Ik heb dus meer geld nodig. Ik moet dus werken. Het is ook al een tijd geleden dat ik gewerkt heb, dus dat lijkt me ook wel wat. Ik hoorde viavia dat ze bij de AHXL in Overvecht altijd wel mensen nodig hebben, en ik heb altijd al gezegd dat ik kassiere een leuke titel lijkt. Maar ja, dat gaat me wel tijd kosten, en kan school dat wel hebben, en dan moet ik weer vrij vragen voor allerlei dingen en dan kan ik dat niet afzeggen voor een andere ( betere) zomerbaan, dus dan moet ik dat er tussen passen en misschien vind ik het toch niet zo leuk en dan ben ik dus altijd in Utrecht. Maar ja. Ik wil toch dingen.

Het is dus kiezen. Ga ik me meer en meer in Utrecht inmetselen, of blijf ik nog een beetje zweven tussen de twee net zolang totdat het echt niet meer gaat? Vandaag hoorde ik in de les dat het wetenschappelijk bewezen is dat vrouwen ( maar dag geld vast ook voor mannen, maar dit onderzoek was op vrouwen gericht) meer spijt hebben van dingen die ze NIET gedaan hebben dan van dingen die ze achteraf anders hadden gedaan. Misschien moet ik dan maar gewoon nu Utrecht gaan beminnen en er helemaal voor gaan. Het lijkt me superspannend en leuk. Maar waarom twijfel ik dan nog? Ik ben gewoon bang denk ik alleen te zijn, mn leventje in mn eentje moeten verbouwen om het zo maar te noemen. Het is niet makkelijk, keuzes maken terwijl je daar nog niet helemaal klaar voor bent.

Maar dingen van je af schrijven helpt.

Ik twijfel nu weer. zal ik gewoon een sollicitatieformulier invullen, of toch nog eerst even de reactie van mijn wijze ouders af wachten?

ach en wee

kommer en kwel.

Het komt goed, oke

Ik denk echt van wel.

Maar geef toe

dat is geen pies of keek

bij alles wat ik doe

evrie tjois i meek.

Lyd

Inbreuk

Ze hebben een baksteen naar binnen gegooid door het keukenraampje. Het bierkrat buiten hebben ze op de kant gezet en zo is er eentje naar binnen gekropen. De tandpasta die op het randje stond is gevallen, maar het bekertje waar de tandenborstels in staan is nog heel. Ze hebben elk laatje opengetrokken in de woonkamer. Er lag een spoor van sap door de kamer, de koelkast had open gestaan. In de hal lag een bende aan kleine dingetjes, pennen, prullaria, doosjes.

Anna kon de deur niet in, hij zat op de knip. Ze zag de bende, ze vond het veel te raar.

Toen ik eenmaal thuis was, was de politie al weer weg. Boven lagen mijn brieven verspreid op mijn bed, mijn doos met knutseldingetjes lag op de overloop. Anna haar kamer lag helemaal vol met alles wat er in de doosjes en laatjes en bakjes lag.

Ze hebben Peer meegenomen. Mijn laptop is gekidnapt en ik denk niet dat ik hem nog terug krijg. De gitaar is weg en de printers.

Het is zo raar te bedenken dat er mensen in je huis zijn geweest die je niet kent, terwijl je er niet bent, terwijl het niet wilt. Ze hebben de tijd genomen, neem dat maar van mij aan. Er was een feestje op het pleintje, niemand heeft ze gehoord, ze hadden de lamp aangezet, ze hadden alle tijd. Ik word een beetje boos en verdrietig tegelijk toen ik mijn brieven zag liggen. Iemand heeft daar aan gezeten! Wat een schoften! Ik was zo blij dat daar niets aan kapot was. Dat het niet zulke hufters waren dat ze ook voor de lol gewoon dingen kapot gemaakt hebben.

Ik ben verzekerd via de studentenhuisvesting, gelukkig. Peer was nog veel geld waard, het komt vast wel goed. Ik kan er nu toch niets meer aan doen.

Maar het blijft naar, dat er ingebroken is in je huis en dat ze je laptop hebben meegenomen en dat het een zooi was.

je stelt me de leur

Weet je wat de grootste teleurstelling is van teleurgesteld worden? Dat je er helemaal niets aan kan doen en dat er niets is wat die teleurstelling minder maakt. De teleurstelling wordt groter als er iets was om naar uit te kijken. Ik zal het je uitleggen hoe ik hier ineens achter gekomen ben.

Jan Mulder, wie kent hem niet. Hij zou spreken bij een bijeenkomst van Student en Talent, over sociale media ofzo. Jan Mulder, die ene van de ING reclame! Vet! Daar ga ik heen. In een enorme zaal. Eerst was er een inleidend praatje, en toen de woorden kwamen : Dan wil ik nu graag Jan Mulder op het podium uitnodigen ging ik recht op zitten! Een heel uur luisteren naar Jan Mulder, met zijn brompotten stem en zijn warrige haar. Hoe lang zal hij zijn, zal hij over voetbal praten, enorm leuke grappen maken? ik had er zin in. Hij stond op.

Wat heeft hij weinig haar! Wat is ie dik!

maar. oo. wacht even. nee. dit is . hu?

" Ik ben Jan Mulder". er ging een geroezemoes door de zaal. " jaa. jullie hadden natuurlijk de echte jan mulder verwacht, maar ik ben ook jan mulder hoor. alleen niet die jullie verwachtte' .

ik kon even niet nadenken. Bestaan er uberhaubt nog meer Jan Mulders? ( heb even op facebook gekeken, meer dan 50 Jan mulders). waarom hebben ze niet verteld dat het niet DE Jan Mulder is? je kan begrijpen dat ik de eerste 5 minuten van de andere Jan Mulder niet gehoord heb, maar alleen verward om me heen keek. " is dit een grap? laat nu de ECHTE jan Mulder nu maar komen". Hij kwam niet, jan mulder praatte door. Hij was natuurlijk ook een Echte Jan mulder, maar dat hielp niet. ik vond het niet leuk meer. ik dacht aan andere dingen. aan de teleurstelling en hoe groter die wordt wanneer de teleurstelling onverwacht komt.

Ik ben er nog

Het is nog donker wanneer de trein stopt op Station Naarden-Bussum. Tussen mijn papieren door kijk ik naar buiten, waar mensen op het perron wat heen en weer lopen. Ze zullen vast ergens heen gaan, maar vanuit mijn plekje ziet het er meer uit alsof ze gewoon maar wat heen en weer lopen.
Ik bedenk me hoe raar het toch altijd weer is als je je inbeeldt dat al die mensen ook een leven hebben, en plannen, en een agenda. Ik denk dat ik er wel wat op mijn blog over kan zeggen, het wordt wel weer is tijd.

Dan valt me een reclamebord op. Een grauwe foto van een terneergeslagen man die naar beneden kijkt. Je krijgt er een akelig gevoel bij. Er onder staan de woorden:

IK BEN ER NOG ( .nl)

Bam, zie zit. Ineens verdwijnen al die filosofische gedachten over het zijn van de individu in de maatschappij. Ineens zie ik die rondlopende mensen die allemaal onderweg zijn naar ergens niet meer. Hoeveel mensen zijn er wel niet die zich precies hetzelfde voelen als de man op de foto? Ik ben er nog. Jullie zijn me misschien vergeten, misschien geven jullie al lang niet meer om me, maar ik ben er nog. Verrot, kapot, moe en lam. Maar ik ben er. Nog wel.

Het doet me verdriet te weten dat er zoveel van die mensen zijn, misschien wel heel dicht bij me. Maar dan herinner ik me woorden die ik een paar dagen geleden las. Misschien vind je het te zoetsappig, ik vind het eerder rauw en eerlijk, en op een bepaalde manier net zo verdrietig als de woorden van de reclame.

Het zijn de woorden van Jezus die hij tegen zo'n terneergeslagen man zegt: Ik ken het.

Lydia

oude wijven uit de sloot halen is vies.

Ik voel me een oud wijf.
Ik ben de hele tijd moe.
Ik heb de hele dag rugpijn. Ik kan niet meer bukken zonder mn hand op mn heup te laten rusten en een zuur gezicht te trekken en in een awkward positie te gaan staan.
Ik voel me een soort van zinloos.
Mn haar doet raar.
En ik moest vannochtend onder een koude douche.

Het zit wel allemaal lekker mee hoor, zo vlak voor het nieuwe begin van mijn bruisende leven als kersverse toegepaste Biologie studente. Ik ga maandag op Velwerkweek, naar een ontzettend spannend plekje. Misschien wel dat ene plekje waar ik gewoon eigenlijk helemaal niet wil zijn : HOEKELUM. Voor de mensen die niet weten waar ik woon, en waar hoekelum is. Als mijn huis mijn neus is, en Utrecht is het puntje van mijn grote teen, dan is Hoekelum de neushaar die NET uit mijn neus te voorschijn komt. Ik ken Hoekelum op mn duimpje, nee, op mn Mulan bedoel ik, want ik rijd daar elke week rond om mijn nobel ros. Gelukkig gaan we ook naar de Ginkelse Hei, waar ik maar een keer per maand kom op de mooie zondag. Ik ben benieuwd of ik deze week nog iets ga zien wat ik niet wist. Dat zal ongetwijfeld wel lukken, want ik moet een Loep meenemen, en ik ben nog nooit rondom de kaasboerderij geweest MET een loep in mijn handen.

Het leven zit lekker mee.
Gelukkig regent het niet de HELE dag, want dat had ik niet aangekunt.

He, let niet op mij, ik ben gewoon moe. Ik ben niet echt verdrietig hoor, een beetje maar.
Nou, tot volgende week. Dan zal ik overigens weer een STUK blijer zijn, Echt. en ook een stuk minder moe, en ik hoop ook dat mn rug niet zo zeer doet, en dat mn haar weer normaal is en dat het is opgehouden met regenen.

LIEFS

Fietsen

Het begon allemaal zo heerlijk.
In Veenendaal hebben we hulp gehad van een man die ons wel naar overberg wilde fietsen en vanaf daar hebben we door het Amerongse bos naar Amerongen gefiest. Wat een prachtig dorpje, en de zon die op ons scheen liet het allemaal heerlijk schijnen. We hadden er lekker de vaart in, en met onze MP3en uitgewisseld achter elkaar aan hebben we flink een stuk dijk overleefd. Dicht bij Houten gingen we zo hard, dat we een profie-wielrenner inhaalde. Hij haalde ons weer in, en vertelde ons dat we er een lekker vaartje in hadden. We haalden hem zelfs in! Hij vertelde ons dat hij naar BARCELONA ging fietsen, en ineens vonden we onszelf niet zo stoer meer om naar Dordrecht te fietsen. Hij heet Joop en hij vertelde ons dat we wel 22 km/h fietste! Dat is natuurlijk vet, en hij vond ons heel cool en stoer. Na de foto die we met hem maakte trakteerde hij ons zelfs op de pont! A real gentemen :) Wij gaven hem een gesmolten mars en daarna fietsen we vrolijk van elkaar weg. Het was leuk Joop te ontmoeten, ik hoop dat hij het leuk heeft inBarcelona.
Toen we in Gorichem aankwamen ( je zegt Gorkem, maar ik snap ook niet waarom) begon de ellende een beetje. We waren namelijk niet meer op het kruispuntenroutesysteem ( wat normaal gesproken heel goed werkte) maar het was lekker weer en we waren aan het chillen op het grasveld en met onze moeders aan het bellen in het gras dus we hadden nog niet door dat de ellende begon.
We hebben een beetje onze eigen weg gemaakt, en toen gebeurde het. de achterband van Mirjams fiets was plat.
MAAR. We konden hem plakken. Een lieve vrouw heeft ons geholpen, en na een was Jus D'Orange konden we weer verder. Dachten we.
Want, na 1,5 kilometer was het weer mis. Toen kwamen we er achter dat er een GAT IN DE BUITENBAND zat. Oei, dat is niet slim. De fiets hebben we achter gelaten en al onze zooi meegenomen en iemand achterop 20 KILOMETER naar Dordrecht gefietst. Zwaar! maar toen we over onze chagerijnigheid heen waren en we Roodkapje gezongen hebben en WAAR IK GA goed gezongen hebben en de route zelf gekozen te hebben en toen Anneke ons kwam ophalen waren we er eindelijk., IN het paradijs. met douche en eten ( frietjes!!!) en gezelligheid en koffie met melk en schuim en bedjes.... EN een nieuwe binnen en buitenband die Harco ( de uberman die alles kan) er wel op kon zetten. Wij gingen met gerust hard naar bed, om de volgende morgen weer op te staan en weg te gaan.
Goeie moed is haastig goed.
die heb ik zelf verzonnen, en het betekend dat je niet te goede moed moet hebben aan het begin.
na 2 Kilometer kwamen we er achter dat er een raar bobbeltje in de band was. WIj overal een fietspomp zoeken ( we hadden er zelf wel een maar die deed het niet) en na een half uur hadden we er een. maar het bobbeltje ging niet weg. Ook toen we weer terug fietste naar Anneke en we het daar gemasseerd hadden ging het niet weg. De bandmaat klopte toch niet helemaal....
KNAKEN.
DUs nu gaan we met de trein,
Jammer.
Maari k ben doodop van het gedoe en dus moeten we nu ook wel fijn met de trein.
En dan zijn we op vakantie in zeeland en gaan we zwemmen en komt het allemaal goed.

Wel jammer, want ik had graag op de zeelandbrug willen fietsen ..

FIJNE DAG.

NOT GOOD

I don't feel good at all.

After I was done with my Dutch Exam I felt pretty good. But this evening I decided to see the answers.. No good. I got all warm inside and it kind of hit me in the wrong way. I have made many mistakes, I didn't understand the text where I had to make Summery for AT ALL and I got it all wrong. Man, that just sucks, really. It makes me really sad, and also a bit angry. And Anxious for tomorrow.. And for my Re-exams.. Man o man..

All that time I hadn't any stress at all, but now it will not stop. I am warm, and my stomach hurts a bit, and I can't chill down and I can't relax. I've never had this before. Not like this. Not for school.

Tomorrow I have Math, so I can trust on my knowledge and commen sense. That makes it better. I know I'm good at Math.. Just keep saying that, and it will be allright.

I'm going to look it over one more time.

And forget about this day's exam. It's oke... Calm down. Relax.. drink some hot milk.. think about sunshine.

Lydia

Without it

Yak!
I really didn't like it.
Shaky hands, heart beating fast.
Once the anaesthetic was in my back mouth, I knew there was no turning back.
I stead of just one, The doctor thought it would be fun to do two at the same time. One up, one down, so I wouldn;t be able to eat at all anymore.
I said yes, and immedealy the injection needle was putting liquid undermy skin, It hurted less than I thought.. Lucky me..

Right, So they made some jokes about my huge earrings ( i tried to talk a bit, but the right side of my mouth wasn't working anymore, so it was not really that you could hear what I said anyways) but then the fun was over. Time to take those wisdom teeth out!

They used many tools, but mostly just pure, raw manpower, trying to pull my teeth out. Man, even though I didn't feel pain of somebody pulling my teeth, it certainly felt that scary as if I did felt it. They used hands, and it felt like my other teeth were being pulled out as well. The one under had to be drilled into pieces..
The upper one.. that was just not funny! They said : you might hear it cracking, but that's just your teeth.. They hold on tight, and I could hear my sweet wisdomteeth defend himself from all the manly powers.. It didn;t work. It went out.
And now I have two holes in my mouth as big as the holes in my ears. But hopefully, these will close.
No pictures. it looks horrible.
O, and no talking, because it sounds like a ( fill in a word yourself, as long it sound stupid, but funny at the same time)

Make no fun of me. Because I don't do that with myself either.
In 6 weeks the other two will be out too.
How am I suppose to graduate if I lost my wisdom?
Ph... hospitals smell funny.

Late nights..

In de eenzame uurtjes van de dag heb ik altijd de grootste moeite met mezelf.

Ik probeer het elke dag weer, en zo ook deze avond. Ik maak een afspraak met mezelf, bijvoorbeeld: Je gaat zo laat naar bed. Je gaat NIET nog een koekje eten, je MOET morgen vroeg opstaan.

En dan praat ik tegen mezelf, en tegen het koekje wat ik op eet terwijl ik weet dat ik nu weer niet naar mezelf geluisterd heb. En op dat moment heb ik zo'n hekel aan mezelf! Dan zeg ik tegen mezelf: AH Lyida, ik HAAT je.

Hoe frustrerend is het niet te kunnen luisteren naar jezelf? Ik bedoel, als er iemand is waar ik het mee eens ben, is het mezelf wel. Toch? Dan zou ik toch ook mijn eigen afspraken moeten kunnen nastreven? Dan zou ik mezelf toch zover kunnen brengen dat ik ook werkelijk doe wat ik afgesproken heb? En begrijp me niet verkeerd, het is ECHT niet zo dat ik de lat te hoog leg voor mezelf. Ik weet dat bepaalde dingen belangrijk zijn voor mij ( genoeg slaap, niet te veel eten, leerwerk enzo, bijbel lezen) en daar wil ik dan regels voor maken. En als ik die niet nakom, baal ik ZO van mezelf, en voel ik me telleurgesteld in mezelf. Nou, dat wil je niet, want als je telleurgesteld bent in jezelf, dan blijf ik daar in hangen en ga ik meteen alles haten aan mezelf en kan ik niets meer goed doen en geef ik toe aan het stomme in me en dan doe ik alleen nog maar minder dingen die ik wilde doen.

ow, en als het dan een keer wel lukt, dan ben ik ZO blij! Waarom kan ik mezelf daar dan niet toe zetten? Hu, naar dat ik mezelf niet snap!! Ik heb daar echt hekel aan, want ik wil mezelf begrijpen zodat ik iets aan mezelf kan doen. Maar goed ,misschien komt dat wel over hondert jaar, als ik klaar ben om klaar te zijn met mezelf, en dat ik er dan achter kom. Als dat gebeurt.

Goed, dit was dus mijn late avond schreeuw naar redelijkheid en orde in mijn hoofd, wat dus duidelijk niet gebeurt is.

Tenminste kan ik nu naar bed gaan zonder mijn dagboek vol te schrijven met hoe stom ik weer was vandaag.

Je moet trouwen ECHT naar Fix you luisteren van Coldplay, want daar krijg ik eeen beetje tranen van in mijn ogen.

Lydia

Last ONE

So what, I just stole the picture from Mirjam's Blog..
This is One. This is our monday-meeting. This is my lovely group of ONEfriends, real friends.
It actually was always chaos.. and always nice.
I'm looking sad at the picture. One, because I didn't bring any bread with me ( luckily, Jorie saves one of his for me, with Bebogeen (that is NOT translatable))
Two, because this was my last One-meeting-with-the-leaders ( vergadering dus)
After ALL those years.
When I was just starting life, when I was 15, I started with ONE. I did this, three years, Then I went a year to America, then I came back, and also came back at ONE.
But now, it's time to say a final goodbye.
I find it hard to let go. Not that I'm not allowed anymore to go to ONE, but being a part of the leaders, made it so much better. Just talking about things, asking ourselves what God would like, what other people might need to see more God in their life. It's sad not to be part of that anymore.

One brought me SO many things. It made me a better person. It shaped me, it changed me. Maybe someday I will give a whole reflection on it. Now, I just want to say, I love One, and I love what God does through One, and how he blessed it.

I love One.
I love THE one. I mean God.
Lyd

Mededeling

Oke guys, you knwo what?
I can't.
I can't tell the whole Florida trip. Maybe I could, but I just don't have the time right now to sit and think and write and such.. SORRY.
Especially Sorry for Maarten VH.. I hope to continue some day, but I just can't do this right now.


I have so much schoolwork, I feel like I'm almost dead. Or at least dying..
But in a week, I will start living again, and HOPEFULLY be a better person..

Love,

DNA

ik probeer het zo vaak:
Afpraken maken met mezelf.
Nu ga je dit doen Lydia, nu dat een keer niet, en probeer daar nu eens aan te denken verdikkeme!
Maar nee, Lydia moet een klein meisje blijven die alles vergeet zodra ze er neit meer overna denkt.
Ik weet dit al langer, dat vergeet ik steeds niet, maar in de toetsweek is het nogal vervelend. Sommige mensen noemen het studieontwijkend gedrag.. Ik noem het een foutje in mijn DNA..
Zodra ik iets belangrijks moet doen, vergeet ik dat, en doe ik al mijn "achterstallig werk" in plaats daarvan. Het domme is dan, dat geeft me ook nog eens een hartstikke goed gevoel.
Zo, zeg ik dan tegen mezelf. Je hebt 2 wassen gedraaid, je kamer opgeruimd, die mailtjes de deur uit gedaan en zowaar die sokken gekocht wat ik al zo lang wilde doen. Niet nadenkend dat ik eigenlijk beter tentames had kunnen leren. Maar die dreun komt meestal later.

Zoals nu, want ik was om 11.15 thuis, en nu, 14.15 heb ik eigenlijk nog niets nuttigs gedaan. 3 uur van vermaak, terwijl dat helemaal niet de bedoeling is.

Lydia. geen blog meer voor jou deze week.
En deze keer ECHT niet.

Lydia

First days

Did you ever had the experience of coming in a place you've always known, but then when you return to it, it's totally different, but you can't tell what is different? That was what I experienced when I walked in my old, big school this morning. It really looked the same. The colors on the wall, the tables and the seats, the tall windows.. That all was the same. But walking in this building I had walked in the last 5 years ( with a break of 10 months) was not the same anymore.
One. The kids were AT LEAST 3 inches smaller than I.
Two. They ALL looked SO well dresses, so fashionable, so confident about themselves. What had happened to the awkward, unhandy, shy 13 year old? Are they all changed in fashiondolls, dressed up by their "own individual style"? I do not understand what has happened to youth..
Three. Were are all the friends I know?

Somehow, these three facts were expected. This was the over all shock I experienced coming back in Holland. Especially number two. I'll talk another time about the ridiculous state of mind those poor slaves of media are in. I talk about school today.

My class is oke, nice people, really loud ( the boys are.. ) English is Horrible. Maybe it is because I know my English is better than hers. Or maybe because of the pitch of her voice is So high her screaming is not pursuasing anyone to shut up talking. Well, I hope I can smile about it.

Today I had school from 8.20 to noon.
Tomorrow I have school from 9.15 till 11.10. And maybe a job!
What a life..

Lydia

school

24 hours of school in a week.
That's not to bad!

0 hours of job..
That's bad! I need a job!

Rest of the time : relaxing..

Lydia

Luie leeuw

Ik wil graag een verhaal schrijven. Want ik heb het gevoel dat er eentje in mijn hoofd zit. Het is alleen allemaal door elkaar geschut, en nu weet ik dus niet meer waar ik moet beginnen.
( 13 mintuen gaan voorbij, heb al 2 keer een poging gedaan tot ergens te beginnen, maar het is toch bijde keren weer weggehaald door mezelf)

Gewoon Lydia, wat een stomme titel eigenlijk. Hoe kan ik dit nu gewoon lydia noemen, als ik telkens toch weer probeer met iets cools op te komen dat de lezer blij zal maken.. wat ze zal laten denken dat ik altijd van dat soort leuke ingevingen heb, en dat soort dingen doe. Eigenlijk zou ik het moeten veranderen in : zo zou Lydia willen zijn.
Want wat ik eigenlijk hele dagen doe is thuis zitten met een zuur gezicht en onweer boven mijn hoofd. Niet omdat het leven stom is, of moeilijk, of omdat er alleen maar stomme mensen om me heen zitten. Ook niet omdat ik niet kan autorijden. De rede voor dat stomme gedrag ligt natuurlijk helemaal aan mezelf. Je zou me eens moeten zien.
In de morgen slaap ik uit zonder dat ik het leuk vind. Het gebeurt gewoon. elke ochtend hoop ik weer vroeg wakker te worden, omdat ik dan het idee heb dat de dag echt bestaat, dat het er toe doet. maar als ik dan om 11 uur weer wakker wordt, en ik mezelf als een slappe pop in mn bed vindt, zucht ik nog maar eens diep, draai ik me om en loop naar de wc, voor een rede die je zelf ook wel kan verzinnen. Eigenlijk kan alles wat ik de afgelopen dagen gedaan heb, vergeten worden. Dat doe ik in ieder geval wel. Ik vergeet mijn gedachte, en zo kan ik ze dus blijven herhalen zonder mezelf schuldig te voelen dat ik alleen maar over hetzelfde nadenk.

De grote conclusie is:
Iedereen is leuker dan ik.
iedereen is drukker dan ik, gezelliger, mooier, fijner, beter, meer doordacht, meer origineel dan ik.
Eigenlijk ben ik niets.
Dit soort gedachte maken alles niet beter. Ze maken eigenlijk alles nog maar ellendiger. Wat ik eigenlijk doe, is dat ik deze gedachte in mn hoofd stop, en ze vermenugvuldid. Net zolang totdat het bad vol zit. En dan ga ik daarin zitten, en vis ik af en toe een nare gedachte op, en daar ga ik dan lekker op zitten kouwen, totdat ie nog lelijker is, en gerafeld. Ik zit in het bad totdat alles koud is, en mijn tenen rimpels hebben, en mijn ogen slap zijn, omdat ik toch geen rede heb ze open te houden.
En dan kom ik uit het bad, en dan vergeet ik me af te drogen. En dan loop ik dus de hele dag nat rond, met al die nare gedachte over mezelf.
Soms wordt ik wel wat droger. door de zon, of mensen die op me blazen. Maar wat ik eigenlijk nodig heb ik een handdoek, en schone kleren.

maar ja, hoe kom je daar nu aan als je nooit naar de winkel gaat om ze te kopen?
dat moet je dus vragen aan andere mensen, maar daar begint het probleem weer overnieuw. Want al die mensen zijn dus beter dan ik. En dan durft ik niet meer.

Dat was het verhaaltje.
Ik weet zeker dat deel twee een stuk beter wordt, want ik ben zeer binnenkort van plan me af te drogen, nieuwe kleren aan te trekken, mn haar te doen en misscihen wel wat make-up op mn hoofd te smeren. Dan voel ik me denk ik ook beter. Dan voel ik me misscihen wel meer alsof het vakantie is. Alsof dit een tegekke tijd is. Want in mijn achterhoofd klinkt dat nog steeds, en ik wil daar ook echt in geloven.
Ik ben alleen een beetje nat.
Lydia

M9

Politie heeft hier echt een vervelende reputatie.
Als Jessica en ik in de avond over het zwarte water van Lake calhoun kijken, en er komt een politieauto naar ons toe, krijg ik meteen een bezorgde weeklaag van Jessica, omdat politie nu eenmaal stom is. Die aaridge jonge vent kan er ook niets aan doen dat het beeld van politie zo verdraaid is. Hij was hardstikke aardig!
Ik begon te dromen over hoe cool het zou zijn om als politieagent te zijn, en een ander beeld te laten zien dan wat iedereen denkt. Om een licht te zijn, om mensen eigenlijk vrolijker te maken, vrienden te worden met de daklozen die"politieagenten"normaal zo haten, omdat ze hun boetes geven omdat ze in de Mc Donalds naar de wc gaan. Maar blijkbaar is dat dus niet te doen, blijkbaar zullen polieagenten altijd stom zijn. Jammer, maar toch lijkt het me leuk om politieagent te zijn, en het andere voorbeeld te zijn, de uitzondering.

iig, nog negen dagen, dan is het zover.
Lydia

verlaten voor een week.

Deze week zal papa de enige 21+ in het huis zijn. Paul en Hilary zijn in europa, en mama?
Die gaat naar huis.
Oom douwe, de man van haar zus Magreet, is heel ziek. Hij heeft al kanker voor een lange tijd, maar de laatste paar weken is alles erg verlsechterd. Hij kan niet meer echt eten, zijn lever en gal, en nog veel meer doet het niet meer, of functioneerd niet meer zoals het zou moeten.
Voor mama was het al moeilijk om dit soort verdrietige dingen te horen over de telefoon, en vaak kwamen vragen in haar hoofd nar boven zoals : wat nu als ik hem niet meer zie voor dat ie er niet meer is. Mama wil gewoon heel graag bij haar zus zijn, en haar kinderen, en hun zieke vader.
Nu heeft ze gister besloten om een week terug te gaan naar Nederland.
Ik vind het ongelofelijk dapper. Ik zelf zou dat nooit kunnen, ik zou niet eens een oplossing kunnen vinden voor de tweestrijd die in me om zou gaan.
Om terug te gaan voor mama lijkt me heel raar. In deze ene week zal ze een begravenis meemaken ( van een andere oom van haar) de verjaardag van Magreet, en de bruiloft van Karin en Jeroen, haar nicht. Ze zal alles uit nederland weer zien, de dingen die ze miste, en de mensen die ze zo lang niet gezien heeft. Allemaal leuk, maar de rede waarom ze in Nederland is, maakt ook mij verdrietig. Het is eigenlijk alleen maar slechter met Douwe gegaan. Ik snap Mama ook helemaal dat ze terug wil, en tenminste de week met hun doorbrengt.
Want het leven kan zo afgelopen zijn. Maar voor het zelfde geld leeft Douwe nog maanden. Dat zou geweldig zijn.

Bid voor de genezing van Douwe, voor kracht voor Magreet en de kinderen ( Laurens, 14 en Vincent, 9) en ook voor mama. Dat ze rust zal hebben in deze tijd, dat het niet te verwarrend mag zijn in haar hoofd, en dat ze ook weer veilig terug komt.

Lydia