Fietsen

Het begon allemaal zo heerlijk.
In Veenendaal hebben we hulp gehad van een man die ons wel naar overberg wilde fietsen en vanaf daar hebben we door het Amerongse bos naar Amerongen gefiest. Wat een prachtig dorpje, en de zon die op ons scheen liet het allemaal heerlijk schijnen. We hadden er lekker de vaart in, en met onze MP3en uitgewisseld achter elkaar aan hebben we flink een stuk dijk overleefd. Dicht bij Houten gingen we zo hard, dat we een profie-wielrenner inhaalde. Hij haalde ons weer in, en vertelde ons dat we er een lekker vaartje in hadden. We haalden hem zelfs in! Hij vertelde ons dat hij naar BARCELONA ging fietsen, en ineens vonden we onszelf niet zo stoer meer om naar Dordrecht te fietsen. Hij heet Joop en hij vertelde ons dat we wel 22 km/h fietste! Dat is natuurlijk vet, en hij vond ons heel cool en stoer. Na de foto die we met hem maakte trakteerde hij ons zelfs op de pont! A real gentemen :) Wij gaven hem een gesmolten mars en daarna fietsen we vrolijk van elkaar weg. Het was leuk Joop te ontmoeten, ik hoop dat hij het leuk heeft inBarcelona.
Toen we in Gorichem aankwamen ( je zegt Gorkem, maar ik snap ook niet waarom) begon de ellende een beetje. We waren namelijk niet meer op het kruispuntenroutesysteem ( wat normaal gesproken heel goed werkte) maar het was lekker weer en we waren aan het chillen op het grasveld en met onze moeders aan het bellen in het gras dus we hadden nog niet door dat de ellende begon.
We hebben een beetje onze eigen weg gemaakt, en toen gebeurde het. de achterband van Mirjams fiets was plat.
MAAR. We konden hem plakken. Een lieve vrouw heeft ons geholpen, en na een was Jus D'Orange konden we weer verder. Dachten we.
Want, na 1,5 kilometer was het weer mis. Toen kwamen we er achter dat er een GAT IN DE BUITENBAND zat. Oei, dat is niet slim. De fiets hebben we achter gelaten en al onze zooi meegenomen en iemand achterop 20 KILOMETER naar Dordrecht gefietst. Zwaar! maar toen we over onze chagerijnigheid heen waren en we Roodkapje gezongen hebben en WAAR IK GA goed gezongen hebben en de route zelf gekozen te hebben en toen Anneke ons kwam ophalen waren we er eindelijk., IN het paradijs. met douche en eten ( frietjes!!!) en gezelligheid en koffie met melk en schuim en bedjes.... EN een nieuwe binnen en buitenband die Harco ( de uberman die alles kan) er wel op kon zetten. Wij gingen met gerust hard naar bed, om de volgende morgen weer op te staan en weg te gaan.
Goeie moed is haastig goed.
die heb ik zelf verzonnen, en het betekend dat je niet te goede moed moet hebben aan het begin.
na 2 Kilometer kwamen we er achter dat er een raar bobbeltje in de band was. WIj overal een fietspomp zoeken ( we hadden er zelf wel een maar die deed het niet) en na een half uur hadden we er een. maar het bobbeltje ging niet weg. Ook toen we weer terug fietste naar Anneke en we het daar gemasseerd hadden ging het niet weg. De bandmaat klopte toch niet helemaal....
KNAKEN.
DUs nu gaan we met de trein,
Jammer.
Maari k ben doodop van het gedoe en dus moeten we nu ook wel fijn met de trein.
En dan zijn we op vakantie in zeeland en gaan we zwemmen en komt het allemaal goed.

Wel jammer, want ik had graag op de zeelandbrug willen fietsen ..

FIJNE DAG.