Klaar voor de start.

Ik rek me nog eens goed uit en voel de spieren zeer doen die ik afgelopen weken te veel gebruikt heb. Nog steeds voel ik die schouderbladen-pijn en de heup-pijn van het liggen op mn nieuwe, maar niet heel dikke en zachte zelf-opblaas-matje waar ik 4 nachten op heb geslapen tijdens het CrossRoadskamp waar ik 1 van de leiding van was. Ik voel nog steeds mn kuiten die wat tegenstribbelen op de trap, omdat ik die spieren afgelopen week behoorlijk heb uitgedaagd toen ik in de Ardennen als een steenbok op en neer rende.

De afgelopen 2 weken heb ik zo goed als buiten geleefd. De eerste week was ik er vooral voor andere, 19 aandere van 12-15 jaar om precies te zijn. Een onvergetelijke week waarin ik én hele leuke dingen gedaan heb én hele leuke mensen heb ontmoet. Het was een week waarin ik mezelf leerde kennen en ontdekte wat ik allemaal in mijn mars had, en hoe heerlijk het is als jongeren met je mee willen doen voor een week. Ik mis ze, maar vooral mis ik het gevoel wat ik had die week, dat ik nodig was, dat ik iets te betekenen had voor de jongeren, dat ik met een rede was wie ik ben, zodat zij om mij heen ook konden zijn zoals zij zijn. Ik had niet gedacht dat ik me zo in mn element kon voelen.

De tweede week was vooral voor mezelf. Ik heb 3 maanden behoorlijk intensief stage gelopen, en deze laatste week van Augustus voelde echt alsof ik eindelijk eens echt tot rust kon komen.Samen met een goede vriendin en zus A. ben ik heel de week in de Ardennen geweest. Met heel wat geleende spullen van pap en mam en andere lieve mensen hebben we een heerlijke week gehad, waarin we veel leuke dingen gedaan hebben (zwemmen, kayak, wandelen, lezen, eten, grotten ontdekken, muziek, kletsen, creatief), maar vooral even tot rust zijn gekomen. Lichamelijk misschien niet heel erg, maar in mijn hoofd wel. Ik ben echt weer klaar voor een nieuw jaar met school, vrienden, vereniging en God.

En dit moment is het begin. Ik ben me bewust van alles wat er afgelopen jaar is gebeurd en ik zie al wat vage figuren van volgend jaar op me wachten. Links zie ik mijn schooltas liggen, die samen met mij op een nieuwe school zullen rondlopen. In Utrecht, waar ik voor 3 kwart jaar de deeltijdopleiding 2e graads docente biologie zal volgen, zodat ik volgend jaar kan doorstromen en nu mijn verplichte 30 studiepunten zal halen voor het afronden van mijn studie Toegepaste Biologie. Ik heb er zo veel zin in, nieuwe lessen, nieuwe plekken, mensen, leraren, boeken. Leergierig, dat ik dat nog is zou worden en er blij om zou zijn.

Boven op de kast staat mijn Ichthus-certificaat (of wat het ook is hoe je een papiertje met je naam en zegel van de vereniging op staat noemt). Ook hier gaat veel beginnen. 6 verschillende taken, als ik goed kan tellen. Dat zijn er 5 meer dan vorig jaar. Ik heb er zin in.

En nu is het tijd om te ontbijten, een peertje voor mijn lamp te kopen die ik nu eindelijk is ga ophangen, en een plan van aanpak te schrijven hoe ik mijn kamer deze keer ga opruimen en inrichten zodat niet alles in 1 week alweer op de grond licht. Lydia is terug in Utrecht, en mijn hoofd is er klaar voor!

Zwak-zinnig kaarsje

Weet je waar ik me altijd over verbaas?

Dat als je een waxinelichtje aansteekt, het eerst altijd lijkt alsof ie het niet red voor dat er een echte, blijvende vlam komt.

Je steekt hem aan, met een zo'n groot mogelijke vlam. Vervolgens brandt de lont af en als je niet op past is het kaarsje zo weer uit. Echter, als je het op tijd ergens neer zet, en met rust laat, dan kan die vlam groeien. En zo heb je een waxinelichtje dat gewoon, een normale vlam geeft.

Iedereen weet dat. Je denkt er niet echt over na. Maar ik zag het vandaag anders. Je kan het zien als een vergelijking misschien. Wij zijn waxinelichtjes, en we willen allemaal een steady, mooie, grote vlam hebben. Met volle overgave stoppen we er een hoop energie in, een grote steekvlam kan je het noemen. Dat zal wel helpen. Daar krijg ik wel een mooie vlam van. Niet dus. Je lontje brandt alleen sneller af. Je ziet het gebeuren, het lichtje wordt zwakker. Als je als een kip zonder kop gaat heen en weer rennen zal de wind het vanzelf wel uitblazen ja. Zet je het in een rustige, veilige plek, dan komt het wel goed. Raar is dat eigenlijk. Voordat we een stabiel leven willen denken we dat het helpt om er tegen aan te trappen, het in vuur en vlam te laten staan. Vervolgens gaat het licht langzaam uit, want zo'n enorme vlam als aan het begin kwam alleen maar door de aansteker die je er bij hield. Nu die weg is, tja, blijft er weinig over.
Je moet daar soort van doorheen. Door die dunne, zwakke vlam. Stil blijven wachten op het moment dat het vanzelf wel weer komt, die gewone vlam. Die vlam waarvan je zeker weet dat ie wel een tijdje blijft.

Leuk he, dat waar we het liefst heel hard voor willen werken meestal vanzelf wel komt als we er maar op durven te wachten.

Lydia

typ je stressweg-blog

De sperzieboontjes smaakten goed. Ik had nog nooit sperziebonen bereid, maar ik dacht dat het net zo simpel moest zijn als broccoli: in een laagje water laten koken totdat het lekker is. Nou dat ging best hel goed. Samen met aardappelpuree-poeier ( dank de vrouw die dat uitgevonden heeft ( ik weet zeker dat een vrouw dat uitgevonden heeft, want die hebben namelijk niet de tijd en kracht om echt aardappels te lopen stampen met melk erbij en boter enzo)) en wat zout smaakte me het heel prima!

Maar toch he..

Ik raak elke keer zo in de stress, ik stress eigenlijk heel de tijd als ik na denk over dit alleen leven als student.. Ik vind het helemaal niet makkelijk, echt niet! Zo had ik vanmorgen helemaal geen eten meer in huis, alleen 1 bolletje, en 2 knackerdingen , die ik maar in mn tas stopte om als lunch op te eten. De melk ( al de drie pakken die in de koelkast stonden) waren minstens 3 dagen over datum, de uien en courgette lagen nu al zeker 2 weken te vergaan en de schimmel stond er al op. Ook op de kruigenkaas was een randje schimmel te vinden ( rood schimmel, zeer interessant, als ik de tijd had, was ik het uit gaan zoeken) en de kaas is zo goed als op. Ja, het klinkt echt vies he! Maar ik vind het niet persee heel vies, ik vind het vooral heel stom! Want als ik eten in huis heb gebruik ik het niet, en als ik het wil gebruiken is het niet meer te eten en heb ik mn geld weg gegooid dus, lekker stom!

Ik heb nu dus weer de hoogst nodige dingen gekocht: aardappelpuree, 2 ons groente ( niet meer, want dan leg ik het in mn koelkast en eet ik het dus niet meer op) 1 brood ( tegenwoordig doe ik dat in de vriezer en haal ik het er in de avond uit wat ik voor de volgende dag nodig heb) gerapste kaas ( altijd nodig!)en melk( en nu wil ik het op hebben VOORDAT het over datum is).

Hier moet ik toch even mee door komen.

Dan de rest van de stress. ( van je af schrijven helpt, dus daar komt ie)

Donderdagmiddag sleutel ophalen nieuwe huisje.

Vrijdag ochtend komt mijn huurder thuis, dan moet ik dus mn spullen ergens opgeslagen hebben, want ik ga pas zaterdagmiddag verhuizen.

Dan heb ik zondag en maandag om heel hard voor school te werken en dan ga ik Dinsdag naar Ierland voor 5 dagen.

Ja, hier is spontane stressvorming.

Nu ga ik mijn kamer opruimen, wat vast zooi inpakken, want ik geloof dat ik donderdagavond vette, ontspannen dingen ga doen!

fjieuww....

Over het leven

De kat van de buren staart me aan, tegenover de straat. De zon schijnt naar binnen en laat een mooie glans op mijn huid achter. Buiten spelen kinderen en voetballen wat jongens. Af en toe komt er een man met een hond voorbij lopen.
Ik ben nog iets rozig van de warmte van de zon die me gezelschap hield toen ik net aan het lezen was, buiten, gewoon naast de voordeur op de stoep. We hebben we een tuintje, maar die is de schaduw van het huis meestal. En op een dag als deze wil ik wel de zon hebben, dus dan maar zo! Het is heerlijk, en ik zucht diep. Ik denk, tussen de regels van mijn boek door, aan de afgelopen week en al die beslissingen die ik gemaakt heb en moet maken.

Mijn leven bestaat niet langer meer uit een aantal keuzes, er zijn er ZOVEEL bijgekomen! Veel verplichte dingen waar ik keuzes over moet maken. Even snel een zicht in mijn hoofd, voor de trouwe lezer!

- Ik moet in Mei uit mijn kamer ( SNIK!) maar ik heb nu een kamer gevonden, in onderhuur weliswaar, maar beter iets dan terug naar Ede ( zo slecht is het daar niet, maar ik ben gewoon nog lang niet klaar met Utrecht). Ik mag er tot Oktober in zitten, maar ja, dan moet ik meteen weer nadenken over de zomer. Ik wil namelijk een baantje in de zomer, maar als die in Ede is en ik moet heen en weer reizen en OV geld niet tussen 16 jul en 16 augustus, moet ik weer heel veel betalen en daar komt bij dat ik dan misschien in september ( waarschijnlijk) geen nieuwe kamer meer vind.. DUs ja,wat doe je dan? Want in Utrecht zijn is leuk, maar op dit moment is alles nog een beetje in Ede, dus dan ben ik alleen in Utrecht, of moet ik steeds betalen om naar Ede te komen...

- Ik wil meer dingen kopen. Ik heb dus meer geld nodig. Ik moet dus werken. Het is ook al een tijd geleden dat ik gewerkt heb, dus dat lijkt me ook wel wat. Ik hoorde viavia dat ze bij de AHXL in Overvecht altijd wel mensen nodig hebben, en ik heb altijd al gezegd dat ik kassiere een leuke titel lijkt. Maar ja, dat gaat me wel tijd kosten, en kan school dat wel hebben, en dan moet ik weer vrij vragen voor allerlei dingen en dan kan ik dat niet afzeggen voor een andere ( betere) zomerbaan, dus dan moet ik dat er tussen passen en misschien vind ik het toch niet zo leuk en dan ben ik dus altijd in Utrecht. Maar ja. Ik wil toch dingen.

Het is dus kiezen. Ga ik me meer en meer in Utrecht inmetselen, of blijf ik nog een beetje zweven tussen de twee net zolang totdat het echt niet meer gaat? Vandaag hoorde ik in de les dat het wetenschappelijk bewezen is dat vrouwen ( maar dag geld vast ook voor mannen, maar dit onderzoek was op vrouwen gericht) meer spijt hebben van dingen die ze NIET gedaan hebben dan van dingen die ze achteraf anders hadden gedaan. Misschien moet ik dan maar gewoon nu Utrecht gaan beminnen en er helemaal voor gaan. Het lijkt me superspannend en leuk. Maar waarom twijfel ik dan nog? Ik ben gewoon bang denk ik alleen te zijn, mn leventje in mn eentje moeten verbouwen om het zo maar te noemen. Het is niet makkelijk, keuzes maken terwijl je daar nog niet helemaal klaar voor bent.

Maar dingen van je af schrijven helpt.

Ik twijfel nu weer. zal ik gewoon een sollicitatieformulier invullen, of toch nog eerst even de reactie van mijn wijze ouders af wachten?

ach en wee

kommer en kwel.

Het komt goed, oke

Ik denk echt van wel.

Maar geef toe

dat is geen pies of keek

bij alles wat ik doe

evrie tjois i meek.

Lyd

1 maand

Het eerste wat ik doe als ik thuis kom is lekker de kachel omhoog doen, het water opzetten voor thee, wat lichtjes aan en altijd wel een kaarsje. Dan leg ik mijn schoenen waar ze horen, gooi mn tas ergens in het midden van de kamer en kijk dan tevreden om me heen. Dit is mijn huisje. Voor een maand nu al. Wat gaat dat wennen eigenlijk snel en langzaam tegelijk. Snel omdat ik de weg nu weet naar mijn huis en de volgorde van de winkeltjes al een beetje uit mijn hoofd weet. Snel omdat ik eigen maniertjes heb gekregen, zoals deze boven beschreven, en een chille manier om snel eten te hebben. Het gaat ook langzaam, want ik vind het nog lastig hoe dat nou zit met geld, en de dingen die Anna en ik delen en hoe dat zit en ik moet constant nadenken van, hoe ga ik dit doen, wanneer kan ik dat doen, als ik nu eerst daarlangs ga, ik heb dat nog nodig. Het gaat langzaam, want boodschappen doen is nog steeds ongelofelijk leuk, zelfs op een avond als deze waar ik pas om 7 uur thuis was en nu net 10 minuten terug ben van boodschappen doen. Het voelt zo goed om mijn Ah-bonuskaart langs de blieper te horen en mijn Lidl-tas vol te stouwen met eten waar ik van genieten ga. Vervolgens zet ik dat allemaal in een Excel bestand, voor zover ik het niet vergeet. Het is allemaal nog zo leuk. Dat kan vast niet voor lang blijven, eht gaat vast snel vervelen.

Al een maand op kamers en al 6 maanden aan het studeren. Dan denk ik maar aan 1 ding:

Leven.

2010-2011

Natuurlijk kan ik dit jaar niet afsluiten zonder er iets over gezegd te hebben op mijn eigen stukje internet. Ik ga niet het hele jaar hier vertellen, daar heb ik helemaal geen zin in, en dat heb ik al eens gedaan ( in mijn dagboek staat ongeveer wel het hele jaar beschreven)

Dit jaar heeft me veel nieuwe dingen gebracht.

Ik ben vorig jaar januari officieel scout geworden en daarmee ook welpenleiding. En dat is me wat hoor, daar moet je zeker niet te licht over denken. Ten eerste vind ik het geweldig leuk en is dat dus een enorme hobby geworden, maar ten tweede leer ik er ook zo verschrikkelijk veel van! Niet alleen hoe je met kids om gaat, maar ook hoe je programma maakt en dingen regelt. Superleuk! Ik ben zeker van plan dit jaar hier mee door te gaan!

Ik ben in dit jaar geslaagd voor mijn HAVO diploma ( met alleen maar 7en, 8en en een 9) en heb in de tussenliggende vakantie een studie gevonden war ik nu niet meer zonder wil( en kan). Dat is ook best iets! Ik wist helemaal niet wat ik wilde studeren toen ik mn examen eenmaal gehaald had. Heb een beetje gekeken bij communicatie, maar dat was me allemaal veel te algemeen en daar kon ik eigenlijk ook niets mee. Ik besloot iets te kiezen waar ik passie voor heb, waar ik me in interesseer! En dat was en is nog steeds natuur. En toen studeerde ik ineens Toegepaste Biologie in Almere. Dat is ook best heel wat! Door maar met 40 mensen op een school te zitten heb ik ook heel veel geleerd in hoe je met verschillende mensen om moet gaan, ookal zou je dat niet kiezen om te doen! Dan heb ik ook de grootste lol in leren van duizenden dingen. Ik heb tot nu toe al mn toetsen gehaald, dus daar mag ik blij om zijn. Voor volgend jaar wil ik graag mijn P halen, maar ook als dat niet lukt is het niet erg.

Ik ben dit jaar voor het eerst alleen op vakantie geweest, voor het eerst alleen gevlogen en voor het eerst in mijn eentje in Amerika geweest voor een maand. In de zomervakantie, direct na zomerkamp ben ik naar Amerika gevlogen, en heb me daar een maand zelf vermaakt. Dat was ook best wel een vet bijzondere ervaring, die echt wel bij dit jaar hoort! Het is nog steeds vaak in mijn gedachte, Amerika. Alles wat ik daar beleefd heb, het lijkt alsof het allemaal dit jaar gebeurde. Maar dat is heel niet zo, het is al 2 jaar geleden dat we weg gingen, en al een jaar dat ik terug ben. Toch kan ik niets anders dan ook dit in mijn samenvatting zetten... Het zit nog vaker in mijn hoofd dan je denkt hoor! IK praat nog steeds het liefst engels met mezelf, en vaak doe ik dingen, zie ik dingen of mensen die me heel erg aan Amerika doen denken. Het zal wel minder worden dit jaar, en dat is ook niet erg hoor.

Volgend jaar,.. nog maar 1 dag van me verwijdert. Wat zal het me brengen? Ik hoef het allemaal niet te weten, kom maar op!

Lydia

Ik vertrek..

Is het raar dat ik ineens niet baal dat ik de afwas doe als ik alleen thuis ben, maar zodra er familie is, dan wil ik het niet meer doen ( maar ben natuurlijk wel zo volwassen het met tegenzin te doen).

Is het raar dat ik als ik alleen thuis ben alle lichtjes leuk aan wil doen, met kaarsjes, en een zacht, rustig muziekje zodat ik helemaal van het moment kan genieten van het alleen zijn?

Als ik dit zo bekijk, komt het dus wel goed met me. Over een maandje ongeveer mag ik het voor het echie proberen. Lydia gaat op kamers. Ik had er nooit echt over na gedacht hoor, was niet vurig op zoek naar iets. Ik heb het wel goed hier thuis. mn aansluiting is best, en mijn mama en papa zijn ook nog best heel lief. Toch hoefde ik eigenlijk niet na te denken toen ik het aanbod kreeg om bij mijn nicht A. te gaan wonen voor 3 maanden in Utrecht. Natuurlijk doe je dat dan! Wat een kans, wat een oppertunity. Mijn mama was er natuurlijk niet helemaal fan van, maar ze went er wel aan.

Nu ik een paar daagjes alleen thuis ben, kan ik me intens verheugen om op mijn kamertje te zitten, met lekkere dikke trui en deken ( er zit alleen enkel glas in het huisje, oei!) een goed kop thee en kaarsjes aan. Ik weet het, het klinkt zo ideaal, maar waarom ook niet?

Doetje?

Vandaag kwam ik in gesprek met een klasgenootje over uitgaan.

Hij en ik waren het tegenovergestelde. Hij houdt van uitgaan, liefst de hele week, de hele nacht, zonder te slapen en dan de volgende morgen weer op school zijn. Hij houdt van de Drum&Bass en de Techno. Ik vind het leuk om op vrijdag in de Jug ( mijn stamkroegje om het zo maar te noemen) te zitten, maar zeker niet de hele nacht. En Zaterdagavond dan ook niet. En op donderdag ook niet. Ik houd van Mumford en Sons en folk. Zie je de contrasten?
In ons gesprek kon ik maar moeilijk geloven wat er leuk is aan een hele nacht doorgaan en hij kon maar moeilijk begrijpen wat er leuk aan is om de hele nacht in je eentje in een bed te liggen. Ik legde uit dat slapen best wel mijn hobby is en dat ik niet van de nacht kan genieten als ik eenmaal berekend heb hoeveel slaap ik gemist heb en hoeveel ik nog maar kan halen.
Ik snapte best wel dat ik als een watje, als een doetje overkwam. Wie vind het nu niet leuk om de hele avond door te gaan? Gek doen, wild zijn, los gaan. Ik vind dat best leuk, ik kan dat ook best. Maar dan op mijn eigen manier. En dat is denk ik niet de manier zoals een 'standaart student' dat bedenkt. Het maakt me niet uit, maar ergens natuurlijk ook wel.

Stel je eens voor, dat ik wel echt wat mis in die kostbare uurtjes van de vroege, stille nacht?

Is dat het waard? Echt?