Laat me.

Dit overkomt me nou elke keer!
Ik had nog zo gezegd..
Misschien is dat de rede waarom ik er niet gewoon mijn rust voor kan nemen, waarom het altijd zo gehaast gaat.

I'm hooked. Als een zielig visje die toevallig aan het rondzwemmen was in zijn mooie, schone vijvertje waar een visser op de kant zat met een hengel met een haakje. Alsof ik dat visje ben die puur toevallig, als een ongeluk bijna aan die haak ben komen vast te zitten met mijn lip. Alsof ik dat visje ben die er niets aan kan doen, maar het wel probeert, maar ondertussen toch maar ondergaan moet wat er gebeurt. I am hooked. Als ik de vis ben, is het boek de haak.

Elke keer als ik met een halve zucht van 'Naja, als ik dan echt niets beters te doen heb, dan ga ik maar op zoek naar een boek wat er leuk uit ziet, misschien doe ik daar wel wat mee dan' een boek uit een willekeurige kast trek, snel de achterkant lees, de laatste bladzij snel doorscan en dan maar gewoon begin met lezen, gebeurt er iets waar ik nooit ook maar iets over te zeggen heb, niets tegen in te brengen heb.

Het boek grijpt me vast. Zuigt me naar binnen. Bind me aan elke zin. Verlengt elk woord tot in het binnenste van mijn hoofd en nestelt zich dan diep in mijn brein. Ik ben gevangen. Elke keer weer. Het boek wordt een deel van mijn denken, ik MOET en ZAL het elk moment lezen WAAR en WANNEER ik maar kan, want als ik dat niet doe, wordt ik soort van gek. Ik kan niet mijn boek even aan de kant leggen, ik zal lezen. ik MOET lezen. Er is geen weg terug.

Ik lees de trilogie van Ted Dekker, Zwart, Rood en Wit. Ik had er het een en ander over gehoord, de achterkant klonk niet zo geweldig, maar toch heb ik het maar gedaan, meer omdat ik zoveel over had gehoord dan dat ik er ook echt geïnteresseerd in was.
Maar na heel snel al kon ik het boek niet meer loslaten. Het verhaal is zo krankzinnig, maar zo reeel. De zinnen zijn zo vlot leesbaar, maar ook zo diepgaand tegelijkertijd. De karakters zijn zo echt dat ik zweer dat het mensen zijn die ik echt ken. Ik heb het eerste boek nu uit, in 2 dagen. Het tweede deel SMACHT om aandacht.

Ik vraag me serieus af of mensen het vervelend vinden als ik op school tegen ze aan begin te praten over een boek waar ik helemaal in zit, waar ik alsmaar over denk, en waar ik echt in het verhaal zit dat zij niet kennen. Ik vraag het me af of het asosciaal is om in de pauze in een hoekje gefixeerd te zijn op een boek met rijen letters in plaats van klasgenoten met hun praatjes. Ik weet het antwoord eigenlijk wel, maar ik wil het liever niet weten.

Ik wil gewoon lezen. En niet meer stoppen. En er daarna over praten. Met mensen die me snappen. Met mensen die ook in die wereld van dat boek terecht zijn gekomen en zichzelf er een beschouwend plekje in hebben gegeven.

Laat me lezen. En dromen.

Vanuit de Trein. Je hoeft het niet te lezen

Wie ben je?

Dat zijn drie woorden die zoveel meer zeggen dan andere zinnen van drie woorden, zoals Wil je eten? Of, Ben je moe? Of, ga je mee? Die vragen kan je beantwoorden met 1/3 van de zin zelf, met ja of met nee of met misschien. Maar wie ben je? Daar kan je niets mee, daar heb je veel meer woorden voor nodig. Je kan zeggen : ik ben mezelf, maar dat is niet echt een antwoord op de vraag ,want ik ben mezelf, dat weet toch iedereen? Hoe kan je nou iemand anders zijn dan jezelf? Je kan je voordoen als iemand volstrekt anders, maar dan ben je diegene nog niet. Wie ben je? Dat is niet dezelfde vraag als: wie doe je. Of, wat doe je, of wat probeer je te zijn, of wie ben je niet? Wie ben je? Kan je die vraag überhaupt over jezelf beantwoorden? Volgens mij vertellen andere mensen het meest over jezelf. Volgens mij kan je jezelf als totaal anders iemand zien dan dat anderen jou zien.

Wie ben ik?

Kijk, hier hebben we veel meer aan. Als ik aan een willekeurig persoon vraag : wie ben ik? Zullen ze over het algemeen veel raarder opkijken dan als je ze vraagt : wie ben jij? Maar is het niet belangrijker te weten wat het antwoord is op de vraag wie ben ik dan op de vraag wie ben jij? Of vind je dat een egoïstische gedachtegang? Je moet vooral weten wie iemand anders is. Je moet eerst weten wie je zelf bent. Maar waarom? Als je niet weet wie je zelf bent, wat heeft het dan voor zin te weten wie iemand anders is? Wat heb je daar dan aan? Ik wil je best vertellen wie ik ben, maar dan moet jij ook weten wie jij bent. Of, in ieder geval moet je een idee hebben wat van jou jezelf is en wat van jou wel van jou is maar niet bij je hoort.

Waar hoor je bij?

Ik ben een meeloper. Iedereen is een meeloper. Ik doe er niet moeilijk over. Ik probeer niet zo hard mogelijk te bewijzen dat ik geen meeloper wil zijn.

Ik voel me aangevallen. Ik heb zo’n hekel aan mensen. Mensen in het algemeen. Er zijn uitzonderingen, maar die moet je wel vinden. Mensen in de trein, die doen het meest pijn. Ze praten met elkaar en hebben de grootste lol maar begrijpen niet dat iedereen mee luistert en dat zij die vragen wie ben jij , wie ben ik, waar hoor je bij heel anders intrepeteren. Het doet pijn, ik weet dat het niet persoonlijk is, maar het doet wel pijn. Voor die oudere mensen die meeluisteren en zich afvragen wat er met de jeugd is gebeurd. Ik schaam me. Voor dat meisje. Zo moeten meisjes niet zijn. Niet zo luid. Niet zo grof. Niet zo, alsof ze zich wilt bewijzen.
sorry wereld. Sorry.

Analoog

Ik had gister een gesprek met mijn oom Tamme:

"Ik ben vandaag in Almere, Utrecht, Den Bosch en Arhnem geweest."

"Hoezo dat dan?"

"ik stapte op Utrecht in de verkeerde trein. Maar het was niet zo erg, ik heb gelukkig mn tijd goed besteed. heb wat aan school gewerkt en wat brieven geschreven"

"Ooo.. dus je had wel genoeg batterij?"

Ik kijk hem even aan alsof ik het niet begrijp

"mijn pen had genoeg vulling ja"

"O! Een analoge brief dus!"

Analoog! Wow

"Ja, nou wat kost dat een tijd zeg, dat je dat nog doet"

Eelco mengt zich in het gesprek

E:"Ja, dan ga je hem straks zeker inscannen"

T: "Ja, en dan mailen dat je een brief doorgstuurd hebt, die ze dan mag uitprinten"

Ik word een beetje boos en verdrietig tegelijk
"nee, Ik stuur hem op! met een postzegel"

T: Maar dat kost vet veel geld! Anders mail je dat het 95 eurocent koste, dan weet zij meteen dat het een cadeautje is

L: NEE! Doe normaal zeg! Wat is er nu mooier dan 1,5 uur aan een brief werken met blauwe pen en je eigen handschrift en en..

T : Je kan zeggen dat ze het in het blauw moet uitprinten

E: Ja, en je kan je handschrift in de computer zetten, du dan is eht net echt

IK: NEE, stommerts!

En zo ging het nog wel even door.

Een analoge brief..

Het moet niet gekker worden.

School1.0

Elke school heeft bepaalde instanties nodig.

Zo ook onze school.

En ookal bestaat onze school maar uit ongeveer 40 mensen, wij willen ook een leerlingenraad, een feestcommissie, een informatiecommissie, een notulist, een voorzitter en nog 10 andere om allemaal hun meningen, ideeen en voorstellen rond te schreeuwen zodat het hele idee van een leerlingenraad een beetje verloren gaat, maar dat dat niet uitmaakt, want we hebben tenminste goede ideeen.

Ik stond een beetje versteld vanmiddag toen we na de les een heuze borrel hadden met cola en sinas en andere sappen van de veldwerkweek een week geleden die nog over waren. De voorzitter was zo verkozen en toen kon het kabaal beginnen. Allemaal HELE vette ideeen, voor een school met 1000 leerlingen. 1/4 van onze school zit ongeveer in de leerlingenraad. Ik heb dan ook besloten er maar weer uit te gaan, en een soort van 'je roept maar als je hulp nodig hebt bij iets en ik help wel'beleid in te stellen. E. was het daar ook mee eens, en die had al eerder gestudeerd, dus die kon het weten.

Waar ik WEL hard 'ja, ik ik! Ik wil dat" voor heb geroepen was de vraag welke mensen op open dagen en studiebeursen de school willen promoten en vrij willen krijgen om dan een verhaaltje te vertellen over de vetste school in Nederland. JA IK IK IK WIL DAT, dat was mijn response. Die heb ik in the pocket.

Verder probeer ik HEEL hard geen accent op te pikken, maar dat is moeilijk.

En wat het studeren betreft, dat mag nu best beginnen, Herhaling is ook stilstand, en dat is achteruitgang.

( mijn spelletjes-score ( zie vorige blogbericht) heeft gister zijn dieptepunt behaald ( ik stond niet op de goede plek, ik heb NIET de trein gehaald naar Almere zonder te rennen, en het is me ook niet gelukt mijn buurman/vrouw aan te kijken zonder dat hij/zij terug keek.). Wat wel leuk was, ik zag een man die er uit zag als een vrouw. Dat vind ik fascinerend. En heeel raar. Ik hoorde hem/haar niet praten, maar ik wist dat het een man was, want ze was heel lelijk en mannelijk. ze droeg wel een strakke broek. Eng dus een beetje.

Goed het is laat en ik bazel maar wat.

DOEI

oude wijven uit de sloot halen is vies.

Ik voel me een oud wijf.
Ik ben de hele tijd moe.
Ik heb de hele dag rugpijn. Ik kan niet meer bukken zonder mn hand op mn heup te laten rusten en een zuur gezicht te trekken en in een awkward positie te gaan staan.
Ik voel me een soort van zinloos.
Mn haar doet raar.
En ik moest vannochtend onder een koude douche.

Het zit wel allemaal lekker mee hoor, zo vlak voor het nieuwe begin van mijn bruisende leven als kersverse toegepaste Biologie studente. Ik ga maandag op Velwerkweek, naar een ontzettend spannend plekje. Misschien wel dat ene plekje waar ik gewoon eigenlijk helemaal niet wil zijn : HOEKELUM. Voor de mensen die niet weten waar ik woon, en waar hoekelum is. Als mijn huis mijn neus is, en Utrecht is het puntje van mijn grote teen, dan is Hoekelum de neushaar die NET uit mijn neus te voorschijn komt. Ik ken Hoekelum op mn duimpje, nee, op mn Mulan bedoel ik, want ik rijd daar elke week rond om mijn nobel ros. Gelukkig gaan we ook naar de Ginkelse Hei, waar ik maar een keer per maand kom op de mooie zondag. Ik ben benieuwd of ik deze week nog iets ga zien wat ik niet wist. Dat zal ongetwijfeld wel lukken, want ik moet een Loep meenemen, en ik ben nog nooit rondom de kaasboerderij geweest MET een loep in mijn handen.

Het leven zit lekker mee.
Gelukkig regent het niet de HELE dag, want dat had ik niet aangekunt.

He, let niet op mij, ik ben gewoon moe. Ik ben niet echt verdrietig hoor, een beetje maar.
Nou, tot volgende week. Dan zal ik overigens weer een STUK blijer zijn, Echt. en ook een stuk minder moe, en ik hoop ook dat mn rug niet zo zeer doet, en dat mn haar weer normaal is en dat het is opgehouden met regenen.

LIEFS

Fietsen

Het begon allemaal zo heerlijk.
In Veenendaal hebben we hulp gehad van een man die ons wel naar overberg wilde fietsen en vanaf daar hebben we door het Amerongse bos naar Amerongen gefiest. Wat een prachtig dorpje, en de zon die op ons scheen liet het allemaal heerlijk schijnen. We hadden er lekker de vaart in, en met onze MP3en uitgewisseld achter elkaar aan hebben we flink een stuk dijk overleefd. Dicht bij Houten gingen we zo hard, dat we een profie-wielrenner inhaalde. Hij haalde ons weer in, en vertelde ons dat we er een lekker vaartje in hadden. We haalden hem zelfs in! Hij vertelde ons dat hij naar BARCELONA ging fietsen, en ineens vonden we onszelf niet zo stoer meer om naar Dordrecht te fietsen. Hij heet Joop en hij vertelde ons dat we wel 22 km/h fietste! Dat is natuurlijk vet, en hij vond ons heel cool en stoer. Na de foto die we met hem maakte trakteerde hij ons zelfs op de pont! A real gentemen :) Wij gaven hem een gesmolten mars en daarna fietsen we vrolijk van elkaar weg. Het was leuk Joop te ontmoeten, ik hoop dat hij het leuk heeft inBarcelona.
Toen we in Gorichem aankwamen ( je zegt Gorkem, maar ik snap ook niet waarom) begon de ellende een beetje. We waren namelijk niet meer op het kruispuntenroutesysteem ( wat normaal gesproken heel goed werkte) maar het was lekker weer en we waren aan het chillen op het grasveld en met onze moeders aan het bellen in het gras dus we hadden nog niet door dat de ellende begon.
We hebben een beetje onze eigen weg gemaakt, en toen gebeurde het. de achterband van Mirjams fiets was plat.
MAAR. We konden hem plakken. Een lieve vrouw heeft ons geholpen, en na een was Jus D'Orange konden we weer verder. Dachten we.
Want, na 1,5 kilometer was het weer mis. Toen kwamen we er achter dat er een GAT IN DE BUITENBAND zat. Oei, dat is niet slim. De fiets hebben we achter gelaten en al onze zooi meegenomen en iemand achterop 20 KILOMETER naar Dordrecht gefietst. Zwaar! maar toen we over onze chagerijnigheid heen waren en we Roodkapje gezongen hebben en WAAR IK GA goed gezongen hebben en de route zelf gekozen te hebben en toen Anneke ons kwam ophalen waren we er eindelijk., IN het paradijs. met douche en eten ( frietjes!!!) en gezelligheid en koffie met melk en schuim en bedjes.... EN een nieuwe binnen en buitenband die Harco ( de uberman die alles kan) er wel op kon zetten. Wij gingen met gerust hard naar bed, om de volgende morgen weer op te staan en weg te gaan.
Goeie moed is haastig goed.
die heb ik zelf verzonnen, en het betekend dat je niet te goede moed moet hebben aan het begin.
na 2 Kilometer kwamen we er achter dat er een raar bobbeltje in de band was. WIj overal een fietspomp zoeken ( we hadden er zelf wel een maar die deed het niet) en na een half uur hadden we er een. maar het bobbeltje ging niet weg. Ook toen we weer terug fietste naar Anneke en we het daar gemasseerd hadden ging het niet weg. De bandmaat klopte toch niet helemaal....
KNAKEN.
DUs nu gaan we met de trein,
Jammer.
Maari k ben doodop van het gedoe en dus moeten we nu ook wel fijn met de trein.
En dan zijn we op vakantie in zeeland en gaan we zwemmen en komt het allemaal goed.

Wel jammer, want ik had graag op de zeelandbrug willen fietsen ..

FIJNE DAG.

NOT GOOD

I don't feel good at all.

After I was done with my Dutch Exam I felt pretty good. But this evening I decided to see the answers.. No good. I got all warm inside and it kind of hit me in the wrong way. I have made many mistakes, I didn't understand the text where I had to make Summery for AT ALL and I got it all wrong. Man, that just sucks, really. It makes me really sad, and also a bit angry. And Anxious for tomorrow.. And for my Re-exams.. Man o man..

All that time I hadn't any stress at all, but now it will not stop. I am warm, and my stomach hurts a bit, and I can't chill down and I can't relax. I've never had this before. Not like this. Not for school.

Tomorrow I have Math, so I can trust on my knowledge and commen sense. That makes it better. I know I'm good at Math.. Just keep saying that, and it will be allright.

I'm going to look it over one more time.

And forget about this day's exam. It's oke... Calm down. Relax.. drink some hot milk.. think about sunshine.

Lydia

SOG 2

WOrdless Wednesday - Worthless Wednesday
Woordeloze woensdag - waardeloze woensdag

Late nights..

In de eenzame uurtjes van de dag heb ik altijd de grootste moeite met mezelf.

Ik probeer het elke dag weer, en zo ook deze avond. Ik maak een afspraak met mezelf, bijvoorbeeld: Je gaat zo laat naar bed. Je gaat NIET nog een koekje eten, je MOET morgen vroeg opstaan.

En dan praat ik tegen mezelf, en tegen het koekje wat ik op eet terwijl ik weet dat ik nu weer niet naar mezelf geluisterd heb. En op dat moment heb ik zo'n hekel aan mezelf! Dan zeg ik tegen mezelf: AH Lyida, ik HAAT je.

Hoe frustrerend is het niet te kunnen luisteren naar jezelf? Ik bedoel, als er iemand is waar ik het mee eens ben, is het mezelf wel. Toch? Dan zou ik toch ook mijn eigen afspraken moeten kunnen nastreven? Dan zou ik mezelf toch zover kunnen brengen dat ik ook werkelijk doe wat ik afgesproken heb? En begrijp me niet verkeerd, het is ECHT niet zo dat ik de lat te hoog leg voor mezelf. Ik weet dat bepaalde dingen belangrijk zijn voor mij ( genoeg slaap, niet te veel eten, leerwerk enzo, bijbel lezen) en daar wil ik dan regels voor maken. En als ik die niet nakom, baal ik ZO van mezelf, en voel ik me telleurgesteld in mezelf. Nou, dat wil je niet, want als je telleurgesteld bent in jezelf, dan blijf ik daar in hangen en ga ik meteen alles haten aan mezelf en kan ik niets meer goed doen en geef ik toe aan het stomme in me en dan doe ik alleen nog maar minder dingen die ik wilde doen.

ow, en als het dan een keer wel lukt, dan ben ik ZO blij! Waarom kan ik mezelf daar dan niet toe zetten? Hu, naar dat ik mezelf niet snap!! Ik heb daar echt hekel aan, want ik wil mezelf begrijpen zodat ik iets aan mezelf kan doen. Maar goed ,misschien komt dat wel over hondert jaar, als ik klaar ben om klaar te zijn met mezelf, en dat ik er dan achter kom. Als dat gebeurt.

Goed, dit was dus mijn late avond schreeuw naar redelijkheid en orde in mijn hoofd, wat dus duidelijk niet gebeurt is.

Tenminste kan ik nu naar bed gaan zonder mijn dagboek vol te schrijven met hoe stom ik weer was vandaag.

Je moet trouwen ECHT naar Fix you luisteren van Coldplay, want daar krijg ik eeen beetje tranen van in mijn ogen.

Lydia

Laat ze maar, Lydia

Weet je wie er nog enger zijn dan leraren?

Jongeren ( 10- 15 jaar)

Ik zie ze staan ( als postbode kom ik ze nogal vaak tegen) al vanuit de verre en meteen gaat mijn verdedigings systeem aan.

Gewoon doorlopen, niet meteen kijken, waar hebben ze het over, maakt niet uit, gewoon doorgaan, niet meteen terug in de aanval, laat het maar over je heen komen, laat ze maar praten, gewoon aardig blijven en lachen, laat ze maar, het is het niet waard, laat ze maar zien wat liefde is.

Nee, ze zeggen nog niets, dat zal zo wel komen dan, als ik mn rug om draai, of ergens even over struikel, of wanneer de post niet makkelijk in de brievenbus gaat.

Ja, ik hoor ze al praten. Ik voel hun ogen kijken. Maakt niet uit Lydia, je weet dat je sterker ben. Laat ze maar Lydia, het is het niet waard. Maar niet uit dat ze je niets vinden, maakt niet uit dat ze je stom en dom en lelijk vinden, dat ligt aan hun, niet aan jou. Laat ze nu maar Lydia, je bent er bijna voorbij, kijk ze maar niet in de ogen, maar ook niet naar de grond. Staar maar recht vooruit.

He, eentje wordt gepest. Is het erg? wat zeggen ze, vind iedereen het nog leuk? Moet ik iets doen? Mn post laten vallen, voor hem opkomen? Nee, dat zal ie vast niet leuk vinden, geholpen worden door een onbekende. Maar als ie ook maar één keer om help roept en er komt niemand doe ik het, ik kan ze aan.
Oke, ze laten los, het is goed. Laat maar Lydia, je kan er niets aan veranderen. Zo zijn jongeren nu eenmaal, zo werken ze. Zo waren ze al toen jij ook nog maar klein was. Misschien begrijpen ze het ooit wel eens Lydia, dat ze niet zo hoeven te zijn. Laat maar Lydia, je kan er niets aan doen, laat ze maar, je zet jezelf alleen maar voor gek.

Ooit komt het wel goed, misschien.

Laat maar Lydia

week

ik ben gewoon echt aan vakantie toe!
Ik heb nog best wat dingen te doen voor school en andere dingen die ik moet regelen en nog weer andere dingen die ik wil doen of afgesproken heb, maar ik heb een beetje het gevoel alsof het wel genoeg is, weet je? IK heb gewoon niet zo veel zin meer en ik heb ook gewoon niet zo veel energie meer.
Ik heb niet vaak dat ik echt graag vakantie wil, maar deze week dus wel.
En ik moet nog een hele week voordat hetzover is, een week gevuld metallemaal dingen die ik moet doen en afgesproken heb, ik word er een beetje gek van.

Dan maar niet blogger de hele week. Er kijkt toch niemand.
Lyd

Mededeling

Oke guys, you knwo what?
I can't.
I can't tell the whole Florida trip. Maybe I could, but I just don't have the time right now to sit and think and write and such.. SORRY.
Especially Sorry for Maarten VH.. I hope to continue some day, but I just can't do this right now.


I have so much schoolwork, I feel like I'm almost dead. Or at least dying..
But in a week, I will start living again, and HOPEFULLY be a better person..

Love,

Krachtpatser

Ik vind mezelf sterk, daar ben ik vrij zeker over. Een potje butsen ( luxe scoutingtaal voor stoeien geloof ik, want stoeien klinkt misschien weer niet zo stoer als butsen) sla ik ook ( meestal) nooit af. ( behalve als het heel koud is, of als de grond nat is, of ..)
Ik vind het ook altijd interessant om te weten of mensen nu sterker zijn dan ik of niet. Gewoon, omdat ik dat leuk vind. Soms verbaasd het me hoe sterk ik iemand had ingeschat en hoe makkelijk dat persoon vervolgens in mijn houdgreep ligt, maar soms begrijp ik niet waar ze de kracht vandaan halen.
Neem nou mijn broertje. Mijn kleinere, jongere broertje. Met armpjedrukken win ik, maar zijn wij verwikkeld in een heftig gevecht eindigt het altijd dat ik weg ren omdat ik het niet meer aan kan. Die jongen heeft doorzettingsvermogen, die houdt niet op, die doet hard, kent geen genade. Dat wil ik ook. Ik heb besloten mezelf ook tot zo'n iemand te transformeren ( alleen tijdens het butsen)

Gister, een vaakterugkomende discussie met E. Wie is er nu sterker? E is langer, dat heb ik dan toegegeven, maar sterker?? Armpje drukken zou kunnen, maar stiekem durfde ik het niet aan. Ik houd niet van verliezen weet u. Maar de nieuwsgierigheid overwon het, en vlak voordat het licht uit ging van de vergaderzaal, deden wij onze handschoenen weer uit, en keken elkaar gevaarlijk in de ogen. Ik wil winnen. ECHT
Het begin dacht ik : ah, dit ga ik winnen. Maar dat was moeilijk! E is sterk hoor, ookal denk je dat misschien niet. Hij won bijna, ik won bijna.. zo ging het een tijdje door. Totdat hij opgaf. Hij vond ons aan elkaar gewaagd. Qua kracht, oke. Maar qua uithoudingsvermogen, hardheid, geen genade?? Dan win ik. En dan heb ik in 2 dagen tijd mezelf een beetje verandert. NIET opgeven Lydia.

Wereld, geef niet op. Dat doe ik ook niet!
Lyd

Be Izzy.. ( not dus)

Over het algemeen heb ik nooit zoveel problemen dat vrouwen "mannendingen"doen zoals in pak lopen, harlopen of klussen. Ik ben zelf natuurlijk ook wel zo'n typ wat graag het wat "stoerdere"werk doet, en ben altijd trots als er dan een vrouw is die zichzelf weer eens bewijst.
Maar vaak als er iets leuks is waar ik trots op ben, moet het altijd de verkeerde kant op slaan. Zo ook nu weer. Vrouwen die in het huis klussen heb ik altijd stoer gevonden, maar dan moet het dus weer verpest worden. Wat ze nu ( of eigenlijk al een tijd, maar ik ben er nu pas achter) dus hebben is een vrouwengereedschapskist. Zie hieronder

Allemaal fijn gereedschap met een extra zacht handvat, precies pas voor de kleinere hand. Een handleiding waarin je alle mogelijkheden voor de gereedschappen kan vinden, en dat alles opgeborgen in een ( natuurlijk) mooie vrouwelijke Bag..
Ik bedoel, wat is dan nog stoer aan? Dat je alles zelf kan, speciaal voor vrouwen. Want die denken dat ze zachte handgrepen nodig hebben, en dat alles een leuk kleurtje moet hebben. Ja, dan gaat het ook wel vanzelf hé. Moet je nodig zo stoer zijn om als vrouw te klussen, moet je alsnog zo'n belachelijk vrouwelijk iets hebben. Dan vraag ik me af: waargaat het heen.
Ik was namelijk op mn 16 al heel gevaarlijk, gewoon met een speelgoed pistool.
Speciaal voor vrouwen.

Lydia

( sorry, No English this time, real frustration from the heart has to be written in Dutch. Find a bad translator, or not)