M0

GEEN nachtjes meer slapen!
Wie had gedacht dat deze dag zo snel zou komen?
4 Juni, al lang was het een gedachte in mijn hoofd, een droom waar ik zo af en toe aan dacht. Nu kan ik er niet langer meer over dromen, want die dag is vandaag!?
Het voelt aan alsof ik jarig ben, alsof ik weet dat we iets lekkers gaan eten, alsof de zomer er is.

Marjolein zit nu in het vliegtuig, en niemand heeft enig idee hoe laat het is. Is dat niet raar? Ze reist 7 uur terug, om mij in het verleden op te zoeken. Want na 8 ( precies 8 maanden vandaag, ook dat nog eens!) Elkaar niet gezien te hebben, lijkt het best een beetje op het verleden.

Ik heb al duizende scenario's verzonnen hoe we elkaar weer zullen zien! Natuurlijk de filmscene, waar je elkaar eerst niet kan vinden, en elkaar steeds Net misloopt, en dan uiteindelijk tegen elkaar opbotst, en de tranen in je ogen springen ( want botsen doet pijn). Ik had ook al verzonnen hoe ik haar op sta te wachten, en dat zij mij dan nog niet ziet, maar ik alvast op haar af ren, en zo dat zij mij ook ziet.. Ik heb ook verzonnen dat het vliegtuig neerstorte, en dat ik dan onder de wrakstukken naar haar zocht, en dat ze natuurlijk helemaal oke was, en dat t daardoor alleen nog maar beter was om elkaar te zien. Dit scenario heb ik natuurlijk maar 1 keer verzonnen, en niet naar terugverlangt..
Ik ga gewoon maar voor de: he-dat-is-ze-echt-wat-ziet-ze-er-gweledig-uit variant!
Ik moet nu nog even mijn kamer opruimen, want t is me een zooitje ( ik kan me herinneren hoe ik em vorige week op al op had geruimd, en mezelf beloofde om er geen zooi van te maken, 1 week zou ik toch wel vol moeten houden? Mooi niet dus). Ik ga vanmiddag nog misschien wel naar de Source, heb ik wat afleiding, want t duurt nog 5 uur voordat ze dr is!

Marjolein, wat zullen de Amerikanen een moeite hebben om je naam uit te spreken. Maar we verzinnen er wel iets op, zoals altijd!

Tot snel!!
Lydia