Doe it.

een dubbel gevoel.
Een twijfel van binnen.
Een verlangen om mijn gedachten uit te voeren,
een luiheid die het tegen houd.

een triestheid van binnen,
dat me alleen maar laat denken
en wikken en wegen
totdat er niets meer van me overblijft.

Misschien moet ik gewoon beginnen.
en dan achteraf zien wat ik gedaan heb.
En dan kijken of ik het leuk vind
en weer een dag geleefd hebben.

Dagen zoals gister zijn er maar weinig.
enorm veel zon, enorm veel lach.
Jessica en ik, een kleedje en water.
Mensen om ons heen, en de zon.

Lydia