Laat ze maar, Lydia

Weet je wie er nog enger zijn dan leraren?

Jongeren ( 10- 15 jaar)

Ik zie ze staan ( als postbode kom ik ze nogal vaak tegen) al vanuit de verre en meteen gaat mijn verdedigings systeem aan.

Gewoon doorlopen, niet meteen kijken, waar hebben ze het over, maakt niet uit, gewoon doorgaan, niet meteen terug in de aanval, laat het maar over je heen komen, laat ze maar praten, gewoon aardig blijven en lachen, laat ze maar, het is het niet waard, laat ze maar zien wat liefde is.

Nee, ze zeggen nog niets, dat zal zo wel komen dan, als ik mn rug om draai, of ergens even over struikel, of wanneer de post niet makkelijk in de brievenbus gaat.

Ja, ik hoor ze al praten. Ik voel hun ogen kijken. Maakt niet uit Lydia, je weet dat je sterker ben. Laat ze maar Lydia, het is het niet waard. Maar niet uit dat ze je niets vinden, maakt niet uit dat ze je stom en dom en lelijk vinden, dat ligt aan hun, niet aan jou. Laat ze nu maar Lydia, je bent er bijna voorbij, kijk ze maar niet in de ogen, maar ook niet naar de grond. Staar maar recht vooruit.

He, eentje wordt gepest. Is het erg? wat zeggen ze, vind iedereen het nog leuk? Moet ik iets doen? Mn post laten vallen, voor hem opkomen? Nee, dat zal ie vast niet leuk vinden, geholpen worden door een onbekende. Maar als ie ook maar één keer om help roept en er komt niemand doe ik het, ik kan ze aan.
Oke, ze laten los, het is goed. Laat maar Lydia, je kan er niets aan veranderen. Zo zijn jongeren nu eenmaal, zo werken ze. Zo waren ze al toen jij ook nog maar klein was. Misschien begrijpen ze het ooit wel eens Lydia, dat ze niet zo hoeven te zijn. Laat maar Lydia, je kan er niets aan doen, laat ze maar, je zet jezelf alleen maar voor gek.

Ooit komt het wel goed, misschien.

Laat maar Lydia