Ik rek me nog eens goed uit en voel de spieren zeer doen die ik afgelopen weken te veel gebruikt heb. Nog steeds voel ik die schouderbladen-pijn en de heup-pijn van het liggen op mn nieuwe, maar niet heel dikke en zachte zelf-opblaas-matje waar ik 4 nachten op heb geslapen tijdens het CrossRoadskamp waar ik 1 van de leiding van was. Ik voel nog steeds mn kuiten die wat tegenstribbelen op de trap, omdat ik die spieren afgelopen week behoorlijk heb uitgedaagd toen ik in de Ardennen als een steenbok op en neer rende.
De afgelopen 2 weken heb ik zo goed als buiten geleefd. De eerste week was ik er vooral voor andere, 19 aandere van 12-15 jaar om precies te zijn. Een onvergetelijke week waarin ik én hele leuke dingen gedaan heb én hele leuke mensen heb ontmoet. Het was een week waarin ik mezelf leerde kennen en ontdekte wat ik allemaal in mijn mars had, en hoe heerlijk het is als jongeren met je mee willen doen voor een week. Ik mis ze, maar vooral mis ik het gevoel wat ik had die week, dat ik nodig was, dat ik iets te betekenen had voor de jongeren, dat ik met een rede was wie ik ben, zodat zij om mij heen ook konden zijn zoals zij zijn. Ik had niet gedacht dat ik me zo in mn element kon voelen.
De tweede week was vooral voor mezelf. Ik heb 3 maanden behoorlijk intensief stage gelopen, en deze laatste week van Augustus voelde echt alsof ik eindelijk eens echt tot rust kon komen.Samen met een goede vriendin en zus A. ben ik heel de week in de Ardennen geweest. Met heel wat geleende spullen van pap en mam en andere lieve mensen hebben we een heerlijke week gehad, waarin we veel leuke dingen gedaan hebben (zwemmen, kayak, wandelen, lezen, eten, grotten ontdekken, muziek, kletsen, creatief), maar vooral even tot rust zijn gekomen. Lichamelijk misschien niet heel erg, maar in mijn hoofd wel. Ik ben echt weer klaar voor een nieuw jaar met school, vrienden, vereniging en God.
En dit moment is het begin. Ik ben me bewust van alles wat er afgelopen jaar is gebeurd en ik zie al wat vage figuren van volgend jaar op me wachten. Links zie ik mijn schooltas liggen, die samen met mij op een nieuwe school zullen rondlopen. In Utrecht, waar ik voor 3 kwart jaar de deeltijdopleiding 2e graads docente biologie zal volgen, zodat ik volgend jaar kan doorstromen en nu mijn verplichte 30 studiepunten zal halen voor het afronden van mijn studie Toegepaste Biologie. Ik heb er zo veel zin in, nieuwe lessen, nieuwe plekken, mensen, leraren, boeken. Leergierig, dat ik dat nog is zou worden en er blij om zou zijn.
Boven op de kast staat mijn Ichthus-certificaat (of wat het ook is hoe je een papiertje met je naam en zegel van de vereniging op staat noemt). Ook hier gaat veel beginnen. 6 verschillende taken, als ik goed kan tellen. Dat zijn er 5 meer dan vorig jaar. Ik heb er zin in.
En nu is het tijd om te ontbijten, een peertje voor mijn lamp te kopen die ik nu eindelijk is ga ophangen, en een plan van aanpak te schrijven hoe ik mijn kamer deze keer ga opruimen en inrichten zodat niet alles in 1 week alweer op de grond licht. Lydia is terug in Utrecht, en mijn hoofd is er klaar voor!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten