dinsdag 11 juni 2013

"Mevrouw, mogen we foto's trekken?"

In de afgelopen weken heb ik met mijn telefoon een hele hoop foto's gemaakt, altijd met de gedachte : Die kunnen dan leuk op mijn blog! Natuurlijk duurt dat dan weer een tijd, maar nu is het zo ver. Ik ga die hele rits met jullie delen. Niet echt een samenhangend verhaal, of prachtige kwaliteitsfoto's, maar wel een kijkje in wat ik nu precies doe. Een soort dia-slide show. Een foto-album. Dat je dan zo samen op de bank bekijkt met een glaasje wijn en lekkere nootjes en een mooi sfeermuziekje op de achtergrond en verhaaltjes verteld. Zoiets.

Een van mn eerste klasjes. Het is een typisch beeld, de kinderen zijn enthousiast, maar er zijn er altijd wel wat die ronddwalen en toch niet zo geïnteresseerd zijn.

Kleutertjes omgetoverd als duizendpoot. Er wordt hier veel getoverd met kleuters. Zo zijn er spreuken voor pissebedden, mieren, wandelende takken, konijntjes en nog veel meer. Kindjes in België gaan al vanaf 2,5 jaar naar school, 5 dagen in de week ook meestal. Het is handig, want als ze dan eenmaal 4 zijn kunnen ze al een beetje luisteren. Ik vind de kleuters wel leuk, maar ook wel lastig, ik voel me vaak heel bot en niet juffig genoeg. Ook vond ik het gek dat ze ineens allemaal een handje willen als we een stukje moeten stappen, maar ik zie het maar als iets liefs.

Dit is meer mijn groep. 3e klassers, die even uit hun klaslokaal zijn en eerst moeten wennen, maar dan toch wel zichtbaar genieten van de natuur. Ik vind het leuk om ze les te geven, omdat ik me nog best in hun kan verplaatsen. Voor een deel meegaan in hun grappen en geklier, maar ook lekker duidelijk en streng kunnen zijn. Hun aanspreken op hun volwassenheid, dat is leuk. En als ze eenmaal goed werken zijn ze vaak erg gezellig en grappig. Altijd een voldaan gevoel na zo'n middag. 

Dit zijn kinderen uit groep 5 (daar 3e klas) die net een vogelnest gemaakt hebben en daar nu hun koek en drinken opeten. Erg leuke leeftijd ook. Wel nog echt kind, maar ook kan je al wel grapjes met ze maken en kunnen ze goed luisteren. Meestal zijn er wel 1 of 2 kindjes die 'fan' van je worden tijdens de wandeling en aan je hand gekleefd zijn en je spontaan knuffelen. Erg vertederend, maar ook gek. Dat kinderen zo snel iemand vertrouwen en zich op hun gemak bij kunnen voelen. Ik zie het maar als compliment. 

Deze groep wilde op de foto. Gekke kinderen. In 2 uur wordt je vrienden en kan je ze aanspreken als ze zich niet gedragen en komen ze naast je lopen en vertellen ze honderd verhalen en ben je hun beste vriend, maar daarna zie je ze nooit meer. Met dit soort klasjes denk ik dan wel: Ik zou later wel een eigen klas willen, een heel jaar. Dan kan je ze leren kennen, bouw je echt een band op. 
Hier speel ik voor specht tijdens ons Mierentheater. De kinderen zijn mieren (zie hieronder) en hebben allemaal een ander rolletje, net zoals in een echt mierennest. En zoals in de echte wereld ook vijanden zijn, is dat ook tijdens het spel. De specht eet mierenlarve en mieren, en neemt een bad in de mierenhoop, die dan helemaal kapot gaat. Erg boze miertjes krijg je daarvan. 
hier dus een Mierenkolonie met als je goed kijkt van rechts naar links een mierenprins (met een rood hart en vleugels)m een bouwer (met een helm op), een verzorgster (met EHBO tasje en daarnaast een jongen met een kleedje), de konining (met haar rug naar de foto toe, een roze kroontje en vleugeltjes) de boodschappers (met tasjes, niet te zien) en de bewakers (zijn mij vast aan het aanhouden omdat ik te dichtbij kwam, dus ook niet op de foto). Allemaal hebben ze een actherlijf erbij gekregen en 2 poten meer. Fantastisch.


Een taart gemaakt met de kleuters voor Stampertje, die jarig was. Met dennenappels, mos, blaadjes en wat er nog maar te vinden was. 
Als konijntjes moet je ook leren hoe je moet huppelen als een konijntje. Natuurlijk. 
Niet alleen de kinderen gaan verkleed tijdens het programma over konijnen, ook degene die les geeft. Ik in dit geval. Maar zoals je ziet, ik geniet ervan. Wie loopt er ooit over de hei als een konijn met 20 mini-konijntjes om Stampertje op te zoeken voor zijn verjaardag? Dat dacht ik al.. 

Oke, even wat andere dingen nog. 
Want ik geef niet alleen les, ik doe ook veel andere dingen. Zoals dit, ongeveer 200 CD-tjes knippen, die de kinderen gebruiken om op de hei aan te kruisen wat ze precies horen. Leuk, maar om te knippen wat minder. Ach, het houdt de variatie erin hé :)

Het station van Kalmthout. Waar ik toch vaak sta. Hier in België zijn de loketten na half 3 in de middag gesloten en de kaartjesautomaten doen het ook niet. Wat je dan moet doen is gewoon de trein in stappen en even zwaaien naar de conducteur, zodat die weet dat je geen kaartje hebt. Dan komt ie (heel soms, nog maar 1 keer in deze maand) langs en koop je een kaartje in de trein. Gek, maar wel heel goedkoop. 

Één van de huizen waar ik dagelijks langsfiets en ik wel errug mooi vind. Die kleur. Sowieso zijn de huizen heel mooi hier, ik zou ze allemaal wel willen kopen. 
Dit huis, wat de naam "Mijn Kasteelvilla" heeft gekregen, staat te koop. Ik vind het wel een leuk plekje. Als het niet zo naast de grote weg had gelegen had ik het waarschijnlijk wel gekocht.. 

Oke, mooie huizen, maar het mooiste hier is de natuur. En daar hoef je verder weinig over te zeggen.





Geen opmerkingen: