maandag 17 juni 2013

'Goei weekend gehad?'

Van maandag 3 Juni,
Het is zo heerlijk om gewoon even te fietsen en hier aan het water te zitten. Ik hoor talloze kikkers kwaken, zie een jonge vogel in het water druk in de weer met haar kuiken. Ik kan niet zien wat het is, maar het duikt zoals een fuut, maar het is veel kleiner. Ik kan de kleur steeds precies niet zien, als ik nu maar kon zien of het een rood oog had, dan was het de geoorde fuut, een bijzonder vogeltje wat hier voorkomt. Ze komen steeds dichter bij. Moeder en kind duiken onder water, maar moeder houdt het veel langer vol en dus wacht de kleine hoopvol op wat lekkers om te eten. Het hoofdje van moeder ziet er bruin-achtig uit, het is echt een klein eendje. Het ziet er prachtig uit.
Er vliegen ook zwaluwen over, maar ik weet niet goed welke. Ze zijn vrij groot, maar ik kan niet goed de kleur van het buikje zien. Gierzwaluwen?
Opeens is er een gast op mijn bankje aan komen vliegen. Een grote, rode libelle. Ik zie het achterlijfje bewegen, lucht in en uit de tracheeĆ«n gaan. Ze warmt zich op, heeft haar dunne, fijne vleugels helemaal open.  Kleine, rode stipjes aan het einde laten God's knipoog zien. Af en toe kijkt de libelle op. Ze heeft me vast al opgemerkt, met al haar ogen. Ik ben het niet waard om op te schrikken en om een ander plekje te zoeken.
Ik hoor een kikker dicht bij me en loop er heen om het te zien. Het is moeilijk te vinden, maar het verraadde zich door in het glinsterende water onder te duiken.
Ik hoor een fuut-achtig geluid en mijn aandacht wordt weer naar de onbekende eend gewezen. Ik zie dat er nieuwe vogels op het water zijn geland; eenden. Doodgewoon misschien, maar ik verbaas me er altijd over hoe ze in de lucht kunnen blijven hangen. Het is leuk om te zien hoe ze in het water komen, hun landingsgestel uit, een remspoor nalatend.
Ik hoor wat gekrijs, dat moet van de zwaluwen zijn. Ik denk dan toch dat het gierzwaluwen zijn. Misschien heb ik dan toch goed onthouden van mijn vogel-geluidentoets van 2 maand geleden.
Ik zou hier zo kunnen blijven zitten tot de zon onder gaat, maar overal om mij heen begint het te kriebelen en steeds meer vliegjes lijken zich te settelen in mijn haar. Hoewel ik graag onderdeel van het ecosysteem ben, lijkt me dat toch niet zo'n duurzame oplossing. Ja, het is tijd om de natuur weer haar gang te laten gaan, dat gaat vast beter zonder mij.

1 opmerking:

Anoniem zei

Een geboren schrijver, ben je.