dinsdag 16 november 2010

de foto

Mijn moeder heeft mijn blog gelezen, en dat betekend dat het tijd wordt voor weer een nieuw berichtje. Maar waarover? Het is niet dat ik niets beleef, ik ben de hele dag enorm druk. Het is dat ik graag foto's wil laten zien, want dat vind ik leuk, want ik vind foto's leuk. Maar tja. ehm, ja.
Ik laat deze foto zien. Het is een foto waar je eigenlijk niet zo veel aan kan zien. Ja, ik ben het, met een frons op mijn gezicht met een rugzak en twee wandelstokken, met een blauwe jas en enigszins nat haar.
Maar waar ben ik? Wat doe ik? Wat denk ik?
Ik zou kunnen zeggen dat ik in de bossen in Finland ben, dat ik daar al 3 dagen aan het lopen ben met mijn broer omdat we naar onze volgende stad moeten en dat ik denk dat ik me zorgen maak over de hoeveelheid eten die we nog hebben, die zeer klein is.

Ik ben benieuwd wat jullie denken.
Je mag het natuurlijk niet zeggen als je weet waar ik ook werkelijk ben en wat ik doe. Wat ik denk mag je nog steeds raden.

Lyd

5 opmerkingen:

Martijn Johannes van den Berg zei

ha eindelijk weer een update! Ik Dénk dat ik het weet... gezien je haar van vrij recent is, en ik deze foto ook vrij recent heb gezien, zouden het twee dingen kunnen zijn... maar misschien dat ik het wel ergens heb gelezen eerder, en dat is het niet zo eerlijk om meteen te raden =) dus ik wacht nog even af.

Purperpolletje zei

Ik denk dat jij denkt: pfoei, wat lijk ik toch steeds meer op mijn vader, zeker als ik zo frons, hoe krijg ik die frons nou toch weg?

Ik denk dat jij weer zo'n leuke opdracht voor je studie aan het doen bent, met prikstokken om bodemmonsters in het Lunterse buurtbosch te nemen die je dan later onder de microscoop moet gaan onderzoeken op de aanwezigheid van enge, zeldzame beestjes en plantenresten uit de Juraperiode.

Liedeke zei

Ik denk dat jij op de hei bent met je scouting kindjes.. nat en koud,
niks lunters buurtbosch, komt me helemaal niet bekend voor die boom daar :P

jacq zei

Het ziet eruit of je onder de indruk bent van ons mooie nederlandse landschap, terwijl je je afvraagt welk soort grasje je daar nu toch weer ziet staan.........

Lydia zei

ik denk dat Liedeke toch gelijk heeft :)
we hadden weekendkamp en moesten door de regen lopen met een kompas door alles heen. zeiknat, maar een heerlijke ervaring. die kop is van: lekker doorgaan