Het Reizen1.0

Het was een soort van hele nieuwe ervaring om met de trein zo'n eind te reizen voor school. Voorheen kon ik altijd lopen ( maar nam uiteindelijk toch altijd de fiets want ik was altijd net niet optijd en ik dacht dat de fiets dan uiteindelijk toch sneller was) en tussen de uren door even naar huis om bijvoorbeeld een boek op te halen wat ik vergeten was. Als je naar Almere moet reizen kan je je zoiets niet veroorloven. De heenweg was ik nog wat gestresst. Ik was er die ochtend achter gekomen dat mijn portomonnee toch niet was waar ik dacht dat ie was en dat ik dus met de pinpas van mijn moeder op stap moest. Dat, en samen met het feit dat ik toch wel twijfel aan het treinensysteem en of het echt wel de trein is die naar Almere gaat zorgden ervoor dat ik niet helemaal relaxt van het uitzicht kon genieten. Elke keer als de trein langs een perron zoefde vroeg ik me hulpeloos af of dit niet het perron was waar ik uit moest stappen. Meestal zag een medereiziger mijn bezorgde gezicht en zei dan, Utrecht overvecht, of, Hilversum met een soort van tederheid die me best wel stom liet voelen. Alsof ik niet eens kon onthouden waar ik er uit moest.
In ieder geval, de terugweg was heerlijk. Ik vind het prachtig om als volkomen individu lands de mensen te lopen, wetend dat ik ze niet opval, dat ze nooit zullen weten dat ik daadwerkelijk daar was. Ik verzonken in mijn wereld en zij in de hunne. Dat vind ik leuk gewoon, om me daar bewust van te zijn.
Wat ik ook leuk vind, zijn mijn spelletjes die ik nu al verzonnen heb. Ik dacht altijd dat dat soort spelletjes pas kwamen na jaren lang het zelfde doen, maar ik kan dat soort dingen dus blijkbaar na 3 dagen al. Goed, mijn spelletjes dus. De eerste ( en waarschijnlijk mijn favo) is de perfecte plaats uitzoeken waar je gaat staan om er voor te zorgen dat de trein stopt, zodat er precies een opening is waar jij staat. Het is een moeilijk spelletje, omdat ik meestal niet de discipline kan opbrengen ook werkelijk te blijven staan tot de trein tot een volkomen stilstand is gekomen. Ik heb dit spelletje nog niet gewonnen. De twee spelletjes die ik al wel gewonnen heb tot nu toe is 'zoek een plek waar je kan zitten en kijk dan wie er naast je zit zonder dat diegene terug kijkt' en de 'haal de trein naar Almere zonder te rennen'. Het andere spelletje waar ik nog maar een paar keer gewonnen heb, is 'loop over Utrecht station ZO SNEL MOGELIJK zonder andere reizigers aan te raken'. Soms gaat deze heel goed, zoals vandaag. Ik zoefde tussen te mensen door, handig gebruik maken van mijn lange benen en behendigheid in het ontwijken van moeie tegenliggers. Ik denk dat ik daar zeer binnenkort een gedreven professional in word. De tijd zal het leren.

Wat ik allemaal denk over Almere, mijn school, en mijn medestudenten komt misschien in een volgend blogje, als ik weer een saaie les heb ofzo.
Groet!