Iets met..

Vandaag schrijf ik weer een verhaaltje, gewoon omdat ik de laatste tijd veel denk over dingen en omdat er zoveel in mijn hoofd zit dat ik het er het beste uit kan halen door te doen wat ik leuk vind en waarin ik mijn originaliteit kwijt kan; schrijven.
Ik weet nu nog helemaal niet wat voor verhaaltje het wordt, maar ik denk wel een beetje triest, omdat zo'n makkelijk gevoel is om te beschrijven. En ergens zit altijd wel wat bedroefdheid in mij, en misschien wel in iedereen.
Ik schrijf een verhaaltje, en het gaat over het lied dat erin zit. Het is een supermooi lied en je kan er makkelijk een verhaal bij maken. De melody is nog mooier, come and visit me!
--------------------------------------------------------------------------------------

Zoveel woorden schieten te kort, zo weinig woorden kunnen gezegd worden. Starend in elkaars ogen . Ik in de zijne, hij in de mijne. Het bruin van zijn ogen lijkt met de seconde donkerder te worden. Achter zijn ogen zit iets verborgen, ik kan het zien. De manier waarop hij kijkt, de manier waarop hij doet. Minuten lang zitten we daar gewoon, starend in elkaars ogen. De mijne beginnen te prikken en als ik mijn ogen neersla ontstaat er een traan. Als een zoute, dikke druppel loopt hij langs mijn wang. Ik voel hem over mijn rode, warme wangen lopen en komt bij mijn kin aan. Een tweede traan volgt. Door mijn natte ogen kijk ik naar hem. Versteent en gevoelloos zit hij daar, niet door hebbende wat er gebeurt. Vragen en kwetsend kijk ik hem aan. Begrijpt hij het niet? Moet ik het hem uitleggen? Waarom zegt hij niets? Zoveel vragen vliegen door mijn hoofd dat ik geen woord kan uitbrengen. Verwarring, verdriet, ontwetendheid, boosheid, alles vliegt door elkaar heen. Het verleden, de toekomst, het nu en hier.
Hier zo zittend, tegenover hem is er niets dat ik liever wil dan wegzinken in zijn armen en de warmte voelen die er vroeger was.
Maar de kilheid, de afstandelijkheid van die iemand tegenover mij laat me schrikken en maakt mijn hart hard. Wie is die persoon? Ken ik hem? Zijn ogen die me zo doods aanstaren, zijn lippen, zo hard en levenloos. Waar was de jongen gebleven waar ik dacht van te houden? Waar waren die liefdevolle ogen, sprankelend met vreugde, waar die glimlach waar je van opsprong? Waar waren zijn gevoelens en waar zijn gedachtes?
Mijn gedachten, snel en ritmisch veranderen. Ze zoeken rust, ze zoeken woorden. Langzaam komen ze.

When I look at you, what I always see
Is the face of someone else who once belonged to me.
Still I can hear him laugh,
but even though that melody plays on,
He's gone

When I look at you, he is standing there,
I can almost breath him in like summer in the air.
Why do you smile his smile?
That heaven I've forgotten easy through
In you

If you could look at me once more.
with al the love you felt before.
If you and I could dissapear into the past
and find the love we knew.
I never take my eyes away from you.

When I look at you, he is touching me.
I would reach for him, but who can hold a memory?
And love is'nt every thing,
the moonlight on the bed will melt away,
ow someday..

You were once that someone who I followed like a star,
than suddenly you changed, and now I don't know who you are.
Or could it be, that I never really knew you from the start.
Did I create a dream, was he a fantasy?
Even a memory is paradised from all the fools like me.

Now remembering is all that I can do.
Beacause I miss him so.
When I look at you.

--------------------------------------------------------------------------------------

Dit musical lied is een prachtig poetisch lied, vol emotie en gedachtes.
Ik vind het mooi, en misschien kan ik er ooit een mooi verhaal bij maken, want op dit moment lukt het me toch niet.

K heb net met Marjolein een soort van Up-date gehad. Lekker kletsen in het zonnetje, beetje schilderen, bijbel lezen, lachen, luisteren, stil zijn.
Heerlijk, dat soort momenten.

Lydia