Je weet pas dat je een plek hebt gemist als je ineens voelt hoe heerlijk het is om er weer te zijn.
Deze openbaring had ik vandaag, toen ik weer terug verhuisde naar mijn plekkie in Utrecht. Ik was er in de afgelopen 3 maanden wel eens langs geweest, maar dat voelt dan toch alsof je op bezoek komt. Het is natuurlijk leuk om in je eigen huis te logeren, en om met je onderhuurster in jouw/haar kamer te chillen.
Ik heb kleine aanpassingen gedaan. Onderhuurster D had namelijk de kast verplaatst, en ik zag in hoe praktisch dat was, dus dat heb ik zo gelaten. Ook het kastje wat ze achter heeft gelaten heb ik ook opgenomen en past heel goed tussen mijn andere homeless-kasten. Bij elkaar is het een zooite ongeregeld, maar ik voel me er thuis.
En nu? Ik heb België in mijn hoofd en hart, ik voel me weer helemaal thuis in Utrecht, zie uit naar een nieuw seizoen met school en Ichthus en vrienden.Ik heb het gevoel alsof er zoveel mee te maken valt, en ik wil het allemaal meemaken!
Soms (nee, best vaak) denk ik terug aan de middelbare school, of hoe ik was aan het begin van mijn studie en wat ik dacht wat ik zou zijn en vinden als ik aan het begin stond van mijn laatste jaar. Had ik ooit bedacht door te willen studeren, zoals ik nu ga doen? Ik had bedacht dat ik een hoop zou genieten en ervaren en beleven. Het is zo'n zegening om er achter te komen dat dát het is was ik vooral doe. Natuurlijk zijn er ingewikkelde dingen die ik niet snap, gebeurtenissen waar je niets aan kan doen en maar gewoon doorheen moet en je hebt altijd nog de gebrokenheid van de wereld waar je het soms even moeilijk mee hebt. Maar nu denk ik daar niet aan, dat hoeft ook niet altijd.
Live life to the fullest, dat leerde mijn Amerikaanse vriendin mij. Het is een opdracht en een cadeau tegelijkertijd. Dat is leuk he?
Deze openbaring had ik vandaag, toen ik weer terug verhuisde naar mijn plekkie in Utrecht. Ik was er in de afgelopen 3 maanden wel eens langs geweest, maar dat voelt dan toch alsof je op bezoek komt. Het is natuurlijk leuk om in je eigen huis te logeren, en om met je onderhuurster in jouw/haar kamer te chillen.
Ik heb kleine aanpassingen gedaan. Onderhuurster D had namelijk de kast verplaatst, en ik zag in hoe praktisch dat was, dus dat heb ik zo gelaten. Ook het kastje wat ze achter heeft gelaten heb ik ook opgenomen en past heel goed tussen mijn andere homeless-kasten. Bij elkaar is het een zooite ongeregeld, maar ik voel me er thuis.
En nu? Ik heb België in mijn hoofd en hart, ik voel me weer helemaal thuis in Utrecht, zie uit naar een nieuw seizoen met school en Ichthus en vrienden.Ik heb het gevoel alsof er zoveel mee te maken valt, en ik wil het allemaal meemaken!
Soms (nee, best vaak) denk ik terug aan de middelbare school, of hoe ik was aan het begin van mijn studie en wat ik dacht wat ik zou zijn en vinden als ik aan het begin stond van mijn laatste jaar. Had ik ooit bedacht door te willen studeren, zoals ik nu ga doen? Ik had bedacht dat ik een hoop zou genieten en ervaren en beleven. Het is zo'n zegening om er achter te komen dat dát het is was ik vooral doe. Natuurlijk zijn er ingewikkelde dingen die ik niet snap, gebeurtenissen waar je niets aan kan doen en maar gewoon doorheen moet en je hebt altijd nog de gebrokenheid van de wereld waar je het soms even moeilijk mee hebt. Maar nu denk ik daar niet aan, dat hoeft ook niet altijd.
Live life to the fullest, dat leerde mijn Amerikaanse vriendin mij. Het is een opdracht en een cadeau tegelijkertijd. Dat is leuk he?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten