Ik lust wel een croque

 Daar zit je dan.
Ik zag dit moment totaal niet in mijn dromen.
Maar daar zit ik dan.
De dag die ik wist dat zou komen is eindelijk hier.
Ben ik er klaar voor?
Kan ik dat ooit echt zijn?

Tot zover nog even in de sfeer van de bijzondere dag gisteren. Hoewel mijn hele kamer leeg was heb ik daar natuurlijk wel van geniet en heb ik zeker de sentimentele waarde ingezien en ben ik blij dat ik dit bewust meemaak en later kan zeggen : 'Toen ik jong was..." en ga zo maar door. Een dag van feesten, en vroeg naar bed.

Op buitenlandstage naar Kalmthout, België. Dat is wel heel letterlijk de grens opzoeken, hoe dichtbij kan je blijven? Ik vind dat ik het goed verzonnen heb. Ik houd me aan alle regels, ben op een plek waar ik zeer graag ben (en dat is geen grap!) en ben ook zo weer thuis. Die gedachte vind ik fijn.

Eerste korte impressie?
Ik weet niet zo goed. Mevrouwtje is een jaar os 65 denk ik, heeft hele verhalen, een deel van haar kinderen en kleinkinderen wonen hier af en toe, ze heeft een rommelig huis, niet echt bed en breakfest achtig, enorme tuin met kippen en moestuin, kamer met een tweepersoonsbed en internet wat ik steel want ze wist niet wat draadloos internet was.. een kast waar ik spullen in kan laten, eerste boodschapjes binnen (allemaal houdbaar spul, ik ga op randsoen denk ik), met als mn spullejtes om me heen voel ik me wel thuis, maar t is niet de hemel.. ik kan niet werken hier, maar 1 week, dus ik ga snel opzoek naar iets nieuws.

Na dit gedacht te hebben gingen we (mijn papa en mama brachten me) nog even de natuur in, bekijken wat mijn werkveld wordt! De Kalmthoutse Heide is prachtig! Groot! Ik hoorde vogeltjes die ik bij naam kon noemen, ging op zoek naar bijzondere planten en zag dat we hier best een adder of wat tegen zouden kunnen komen. We besloten om een groot meer heen te lopen, maar dan niet over de paden, want die liepen niet om het meer heen. Met rede, want het was niet zo makkelijk begaanbaar. Maar je bent een de Leur of je bent het niet, en we zijn er wel uitgekomen. 
Hagedissen tegen gekomen, kikker gevangen, geen adder gezien. 

Het was tijd voor wat foto's. Papa's gedachte bij deze foto: 'We doen alsof we gewoon lopen." Dat lijkt me duidelijk ja. 

Morgen begin ik op de Vroente, een educatief natuurcentrum. Wat ik daar allemaal ga doen vertel ik later, want dat weet ik ook nog niet helemaal. In ieder geval lig ik nu dus op dat tweepersoonsbed en zie links van me een stapeltje boeken en mijn dagboek, mijn sjaal en koptelefoon en de laptop op mijn schoot houdt me warm. Ik denk dat als ik die dingen heb, dat ik me dan wel vrij snel ergens thuis kan voelen. Voor nu in ieder geval wel.

Saluutjes!