Ik kan het niet laten te denken aan andere dingen dat mijn toetsen van vandaag. Ze lijken zo nutteloos voor me. Ik weet al een tijdje dat ik vandaag deze toetsen heb, maar op de een of andere manier voelen ze een stuk meer als een mijlpaal aan dan andere toetsen. Als ik vanmiddag namelijk weer naar school ga, heb ik een nieuw tijdperk geopend. Dat is niet zo erg. Maar als je iets opent, sluit je ook iets af. En dat is lastig.
Gister heb ik een soort van definitief afscheid genomen van mijn stage. Je weet wel, die plek waar ik een half jaar geleden zo enthousiast over was, en waar ik het steeds over had, en waar ik zoveel leerde. Dat is nu afgelopen. Gister ging ik er nog een keertje langs. Niet dat het de allerlaatste keer in mijn leven was dat ik er was, maar het is goed op een gegeven moment een duidelijk afscheid te hebben. Dat was gister.
Het deed geen pijn hoor.
Het was heel leuk namelijk, en meteen weer gezellig, en ik had het naar me zin en de tijd vloog. Zoals bijna altijd. Ik zong een lied voor mijn collega's, nam een kijkje in de allernieuwste pipowagen, hielp de koeien vangen en reed nog 1 keer in de tractor Een dikke knuffel aan iedereen. Een beoordelingsformulier met een cijfertje erop. Al mn spullen pakken. Bespreken waarvoor ik nog terug moet komen. Bewust voor een laatste keer achterom kijken. 28 December, dat duurt nog wel even. Maar dan ben ik er weer hoor.
In de tractor.
Ik zing mijn lied.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten