Het studentenhuis

Het leven in Utrecht is fantastisch. Elke keer als ik op de fiets stap en door de stad sjees denk ik : Dit is mijn stad, mijn Utreg. Ik ken een beetje mijn weg, raak nog vaak verdwaald in de binnenstad, weet nog steeds niet waar de berenkuil en IBB is, maar toch voel ik me er thuis. Ik leef in Utrecht. Wat een heerlijkheid.

Dan mijn huis. Sinds juli woon ik met 3 andere (2 heren en 1 dame) in een huis in Overvecht. Een studentenhuis zou je het kunnen noemen, want ja, er wonen nou eenmaal alleen maar studenten in. Maar ik vind ons huis niet zoals andere huizen met de titel "studentenhuis". Mensen hebben ook een bepaald beeld bij een studentenhuis. Laat ik jullie een beeld scheppen bij het huis waar ik in woon.

Je hebt van die huizen met wat bierkratjes, en afgeragde bank en een houten kratje als woon-meubilair. Niet in ons huis. Wij hebben 2 mooie, bruine, leren banken (ze zien er leer-achtig uit in ieder geval), een grote, gele kubus-stoel, een bijzettafel met glas en een bijpassend tv-meubel. Een mooie houten kast met daarop een printer, een eettafel met mooie stoelen. Lampje en plantjes in de vensterbank, een kleedje op de grond.

Er zijn van die badkamers waar het water niet meer wegloopt door alle haren en troep. Met een zeikstraaltje half-warm-water waardoor mensen liever ergens anders douchen dan thuis. Met een vloer bedekt met lege douche-gel flessen en een bakje tandenborstels waarvan je hoopt dat niemand ze meer gebruikt. Zo niet bij ons. Er komt een straal uit die douche waar je U tegen zegt en gerust een half uur onder zou willen staan (mocht je daar ooit tijd voor hebben). Schone afvoerputjes, en maar een paar doucheflessen die netjes op een rijtje staan. Een paar tandenborstels waarvan je gerust een keer in het donker de verkeerde van zou kunnen pakken en een licht wat het doet. We missen alleen het kleurige douchegordijn en de gekleurde of geschilderde muurtegeltjes, maar verder..

Dan de mensen in mijn huis. Je hebt van die huizen waar mensen heel de tijd alleen maar heel hard muziek luisteren, overal zooi hebben, rottende dingen achter laten. Mensen die er nooit zijn, en als ze er zijn dan altijd 5 gasten mee hebben en alleen maar bier drinken op het balkon of in de keuken. Mensen die alleen maar rond 2 uur thuis komen en om 11 uur weer weg gaan. Mensen die nooit koken, of altijd alleen. Mensen met een walgelijke muzieksmaak, of geen idee hoe de wereld er uit ziet op een fiets. Zo niet mijn huisgenoten. Mijn huisgenoten zijn studenten die vaak thuis zijn en dan koken we samen. En ze zijn muzikaal, en dat hoor je dan ook vaak door het toch wel een beetje gehorige huis. We maken natuurlijk rotzooi, maar op de een of andere manier zie je dat dan niet. Gasten eten meestal gezellig mee en zijn ook altijd leuk. Ik ben de enige die meestal vor 8 uur de deur uit is, en of wel, of pas laat weer terug kom. Als ik een dag niet thuis ben mis ik het. Dat is toch fantastisch.

Ik woon in een studentenhuis, leef het studentenleven. Maar laat dat op geen enkele wijze klinken alsof ik het niet ontzettend naar mijn zin heb en geniet van elke dag.