Big

I'm a big, big Girl in a big, big world.
Dat was de zin van het eerste singeltje wat ik kocht ( wat mama en ik hoorde toen we samen frietjes aten in een snackbar)

23.22. 1 Februari 2011.

Daar zit ik dan aan de eettafel van mijn eerste echt gedeelde huiskamer terwijl Mindy Smith met haar gitaartje wat wegzingt vanuit de speakers van Peer. Naast me liggen twee sleutelbossen. Ik heb net de huissleutel die ik zal gebruiken van de grote bos gehaald en aan mijn fietssleutelbos gedaan, want met twee sleutelbossen om gaan, dat gaat me toch nooit lukken.

Ik fietste met B9329 ( mijn fiets) door de straten, die nu nog onbekend zijn. Mijn loodzware tas ploft op de grond van de gang. Ik adem in. Ik heb het gered. Dat ging makkelijk. Wat nu? Eerst maar mijn bed opmaken.

O, er is geen deken. Naaja, dan maar de slaapzak die ik meegenomen had. Geen kussens? Ik vind er wel wat op. Kleertjes in de kast, jurkjes aan de hangertjes. Schilderijtje aan de muur, kruisje aan een haakje, dagboek op mijn nachtkastje, boeken in de kast, cdspeler op het bureau.

Kopje thee, krantje erbij, wat chocolade, slofjes aan, Peer die muziek maakt.

Dit wordt wel wat.

Anna thuis, gezellig! Eten maken, kaarsjes aan, kletsen, lachen, Wallander aan, kopje thee, monchoutaart, spanning met Peer, kletsen en leren kennen.

Nog even op Peer. Hoe laat moet ik morgen ook al weer weg? gelukkig had mama me Mister Crumble meegegeven, kan ik morgen eten.

Zal mijn kamer al iets warm zijn, ik heb het minikacheltje een half uur geleden aangezet, ik heb 3 dekens.

IK hoop dat ik morgen de weg naar het station nog weet. Ach, hoe moeilijk kan het zijn?