Ik ga weer weg.
Naar Amerika.
Maar het voelt niet als weg gaan.
Het voelt als thuiskomen.
Na al die tijd ja.
Nog steeds.
En weer dat rare gevoel van binnen.
Zo anders als vorige keer,
Maar toch ook zo herkenbaar.
Een spanning,
Een blijdschap,
Een angst en een verlangen.
Weer weet ik het niet.
Welk gevoel overheerst.
Het ene moment de blijdschap,
Het ander moment de angst.
So.
I'm leaving again.
To America.
But it doesn't feel like leaving.
It feels like coming home.
After all that time yes.
Still.
And again that weird feeling inside.
So different from the last time,
but also so identifiable.
A tension,
A cheerfulness,
A fear and a desire.
But once more, I don't know.
What feeling dominates me.
One moment it is cheerfulness,
the other moment it's fear.
Wat nu?
Now what?
Blijven ademen. En wegvliegen naar huis.
Keep breathing. And fly away home.
Lydia
Geen opmerkingen:
Een reactie posten