vrijdag 28 mei 2010

Bij de Coba. CobaRitzema

Ik doe mijn twee-wekelijkse rondje post. Bij de Coba-Ritzemastraat aangekomen, fietst er een meisje rond op haar mooie paars-roze fiets. Ik heb muziek op en heb dus ( Hoe associaal) niet door dat ze tegen me praat. Zodra ze voor me staat en haar mond beweegt wat op praten lijkt, ruk ik de oortjes uit mijn oren; kinderen zijn altijd leuk om mee te praten.
* Heeft U nog post voor nummer 16?
^O, even kijken, Ja. Wil je het hebben?
* JA ( En ze kijkt zo heerlijk hebberig zoals kinderen kunnen doen)
^Geef je het dan wel aan je papa en mama? ( Want ja, ik ben nog steeds verantwoordelijk voor de post en stel je voor dat ze het op haar kamer bewaart als geheime schat ofzo!)
* JA. Weet je, ik ben bijna jarig. 7 Juni
^Wat leuk, hoe oud wordt je dan?
* Zes. Hoe oud wordt jij als je jarig bent?
^19. Dat is best wat he.
* Ja, mijn broertje wordt 5 en mijn moeder 9en.. 9 en.. 39 en mijn papa 33
^wat weet je dat goed zeg.
* JA en weetje. Ik heb een oom en die. en die is Zo groot.. Zo groot dat ie niet eens meer jarig kan worden.. en ook niet meer kan groeien!@
^Zo, dat is wel heel bijzonder..

En ik loop rustig naar het nummer 41 om de post er in te doen en het meisje brengt de post naar haar huis. Wat zou ze bedoelt hebben, haha. Kinderen zijn zo leuk joh,
Lydia

1 opmerking:

Mirjam zei

Ha! Vamiddag waren de kinderen van Boerigter van ons, en Sara-Lieke deed een spelletje met zichzelf, roept ze ineens heel hard: 'Aplausje! Ik heb gewonnen!'
en even later zingt ze in zichzelf ´Alles is mogelijk´

Ik moest heel hard lachen.. kinderen zijn echt geweldig, lekker zonder schaamte.