Regen

*Lees het zonder toon, gewoon saai en langzaam, dan is het het leukst* * denk niets*

Het regent.
De druppels glijden over het glas.
Achter het raam regent het.
Hier is het droog.
Een vogel vliegt door de lucht, door de regen.
Het is een triest gezicht.
Niemand let er op, op de regen.
Ze praten gewoon door, ze doen net alsof het hier een andere wereld is.
Maar dat is niet zo, het is precies het zelfde.
Alleen hier regent het niet.

Ik houd van de regen.
Eens zat ik in een tent, en het regende twee dagen achter elkaar. Het geluid van de constant vallende druppels hield me wakker.
Zo kon ik nadenken.
En eens fietste ik door de regen, mijn handen koud en glibberig. Ik fietste snel.
Zo was ik eerder thuis.

Ik houd van de regen.
Vooral als het stopt.
Dan zijn de plassen zo glad en een spiegels.
En als je onder de bomen loopt, hoor je kleine regendruppeltjes vallen.
Alsof de aarde even zucht.
En dan begint het weer.
De regen.
Uit de mooie grijze wolken.
Ik voel me er klein en veilig door.
Omdat ik binnen zit.
En de wolken buiten.

Soms dans ik met de regen.
Maar alleen als ik slaap.
Want dan wordt ik niet nat.
Want de wolken zijn buiten.
En ik slaap binnen.
Zo gaat het met de regen.
Het valt alleen, het kan niet omhoog.
Jammer.

Lydia