maandag 9 januari 2012

Ruimte en Rust

Nog even staar ik voor me uit. Een lange weg, berken aan beide kanten, een grimmige hemel en een verrassend helder contrast aan kleuren. Ruimte en rust, die woorden zouden bij iedereen te binnen schieten. Het is het beeld van de afgelopen twee weken, waar ruimte en rust aan bod kwamen, en stress en drukte achter me lagen. Het is best een kunst om echt vakantie te vieren, er is altijd wel wat. Toch had ik het deze keer goed te pakken en kon ik echt helemaal tot rust komen.

Nu is helaas de tijd weer aangebroken waarbij ik alleen nog vlak voor het opstaan nog even in mijn warme bedje lig en terug denk aan die lange laan met berkenbomen, en waar ik nog even kan doen alsof er niets is waar ik aan hoef te denken. Meteen daarna begint het leven weer, en deze keer ook hard. Zo hard dat ik haast zou wensen dat ik toch wel iets gedaan had in de vakantie. Maar dan stel ik me een bos laan voor met een watertje er naast, maar overal rotzooi en vervuilde dingen er om heen, en dan bedenk ik me dat het lang niet zo mooi is als de natuur die ik gezien had toen ik ECHT ruimte had.

Dus wat mij nu rest te doen, is door alle drukte heen kijken naar een lichtpuntje. Presteren onder druk gaat mij goed af. Het is een soort van watertrappelen. Je weet dat je niet kan stoppen omdat je dan zinkt. En als je er over na denkt valt het altijd ook wel weer mee, als je maar weet dat je ooit ook nog uit dat bad mag.

Geen opmerkingen: