Post

Postbode zijn heeft zo zijn leuke dingen.

"Mevrouw, mogen we U iets vragen?"
( Ik denk dat ze gewoon stieken willen vragen, maar nee)
"Waarom heeft U al die Elastieken om uw stuur hangen?"
Op het moment dat ze het vragen bedenk ik me dat ik me dat ook altijd afvroeg.
" nou, kijk maar in mn tas, daar zitten allemaal stukjes post in. Voor elke straat een stukje. En zie je al die elastiekjes? Die doe ik er vanaf als ik de post rondbreng, zoals deze , Coba Ritsmastraat"
De jongen en het meisje knikken aandachtig, en maken OOW,, Oh, geluiden.
"Zeg, is er voor dat huis ook post?"
"Nee, hoezo?"
"Nou, daar woon ik, hihi. Dag hoor!"

Soms ook, voel ik me minder op mn gemak.
Ik moet ook bij een paar bedrijven de post afleveren. Dan moet ik naar binnen, of is er een brievenbus buiten. Nummer 171 krijgt niet vaak post, maar vandaag wel. Bij de brievenbus staan twee mannen te roken. ( daar heb ik altijd hekel aan, dat mensen me op mn vingers kijken als ik zo post doe, en dan moeten ze ook nog eens roken ook. Bah) Ik zeg vrolijk goedendag, waarna de man met de lelijkste kop me sjacherijnig aanstaart
"Daar hoef je de post niet in te doen hoor."
"Ow, is het voor U dan?"
"Nee, maar dat bedrijf is daar niet meer."
"Ow, ( kijk even om me heen, maar ik heb mn regeltjes dat ik post gewoon moet bezorgen) nou, daar kan ik niet veel aan doen. Dat is niet mijn probleem toch?" K lach er beetje verlegen bij.
De man wordt er niet vrolijker op, en kijkt alleen nog maar sjagerijniger naar me. Ik mompel nog iets van goedendag, maar ik geloof niet dat het aangekomen is. Gewoon maar verder gaan en vergeten.

Postbode en hond. Geen goede combinatie. Over het algemeen houd ik HEEL veel van honden. Maar als ze achter een glaasje zitten en tegen me aan blaffen en tegen het glas opspringen, en zodra je de post, dat je met enige angst toch maar door de brievenbus gedaan hebt, kunnen pakken het helemaal aan stukken scheuren,.. Dan vind ik ze een stuk minder lief.. Er zijn een paar huizen waarvan ik weet dat er een hond is. Ik heb er zo m'n handigheid voor verzonnen. 1 snelle beweging, en dat beest is veel te laat. Maar er is ook een huis, en daar zitten twee rotweilers in. 1 keer liepen ze buiten, met een laag hekje ( dat hoefde ik niet open te doen, het was naast het pad waar ik over liep). Het was een laag hekje. Ik zou mn been er zo overheen kunnen zwaaien. Ik houd niet van Rotweilers. Hadden ze maar niet zo'n naam moeten hebben. Dus, ik liep enigsinds op mn hoede langs het hekje. De een lag op zn luie gat, dus dat was niet erg. De ander kwispelde een beetje met zn staart, maar staarde me wel aan op een manier dat ik niet zo prettig vond. Op het moment dat ik de post door de bus wil doen, komt die hond op het hekje afgesukkeld. Ik dacht, lief beest. Maar dat beest dacht: TEN AANVAL. Hij probeerde over het hekje te springen ( en dat was hem zeker gelukt als hij niet zo dik en lui was geweest). Ik stuif achteruit, de tuin in van de buren. Met schrik, en een soort van spasme loop ik snel weg. Af en toe nog een stuiptrekking en een grote rilling. Toch heb ik het allemaal overleeft.

En dat voor zo'n klein beetje geld. Ik zou meer moeten verdienen.