Vakantie 2009

Een hele goede morgen Nederland!

Dat is me een tijdje geleden he?

Ik ben op vakantie geweest! En hoewel het afgelopen jaar constant wel een beetje als vakantie aanvoelde, was dit toch wel echt het vakantiegevoel zoals vroeger. Lekker ergens heen, zonder te weten hoe het er uit ziet, met de verwachting dat het heel mooi zal worden.
IK heb halverwege onze trip al een stukje geschreven over de trip, dus dat laat ik maar even lezen:

In de vroege ochtend van Maandag 6 Juli kwam de zon op, zoals hij dat elke dag gedaan had. Door dit feit kwam ook ik uit mijn bed, en al snel realiseerde ik me dat deze dag niet een normale zou zijn, want het was 6 Juli! Dat was de dag dat wij op vakantie gingen!

Ik wist al lang dat het geen normale vakantie zou worden, immers, we zijn niet in de normal omgeving waarin wij anders waren, dus doen we ook niet dezelfde dingen. We hebben voor iets heel anders gekozen. Niet de bergen van Oostenrijk, met onze trouwe Alperkreuzer en grote Citroen. Niet midden in de nacht vertrekken en een lange dag in de auto zitten, Niet duits praten, euro’s uitgeven, en ook niet elke keer die tent weer opzetten, en afbreken.

We zijn immers in het land van de mogelijkheden, en daarom was het tot op de dag voor vertrek nog onduidelijk hoe en wat. We wisten al wel WAAR we heen wilden, alleen over HOE we daar kwamen was iets minder duidelijk. De uitkomst was een luxe RV. Een echte camper. Een met een wc, douche, keuken, dubbele achterwielen, tv, uitschuifkamer en een boven de kockpitslaapzaal. Daar zit ik nu in, en vanuit dit voertuig heb ik vele mooie natuurheden gezien.

Onze reis begon in Minneapolis, wat nu in mijn gedachte zo ver weg blijkt te zijn. Vanuit daar hebben we weet ik niet hoe lang gereden, totdat we in South Dakota waren. Daar is werkelijk waar helemaal niets. Uitgestrekt kan je Nederland niet meer noemen nadat je hier bent geweest. Chinezen en andere toeristen kunnen niet meer naar Nederland gaan om te zeggen dat het daar zo plat is, want dan hebben ze South Dakota nog niet gezien. De wegen zijn recht, ze eindigen op de horizon, waar de waterluchtweerspiegeling de weg laat verdwijnen in de blauwe lucht die overal om ons heen is. Links zijn velden met mais of graan. Rechts zijn velden met mais of graan. Af en toe komen we langs een gigantische boerderij, of innie minnie plaatjes met minder dan 100 inwoners. De kaart is werkelijk waar niets anders dan rechte lijnen met op de kruispunten dorpjes.

Met zo’n camper als reisgezelschap heb je natuurlijk onbeperkte mogelijkheden. En wat is er leuker dan gewoon ergens bij een parkeerplaats de sleutel uit het slot te halen, en om je heen te kijken, en dat dan de rustplaats voor de nacht kan noemen?

Onze eerste parkeerplaats kwamen we eigenlijk bij toeval tegen. We hadden ergens aan de kant van een zijweg avond gegeten, en vol verwachting weer op pad gegaan, niet wetend of we binnenkort nog een parkeerplaats tegen zouden komen. Nog een halve minuut op weg, en aan de rechterkant van ons ontstaat een groot meer, met daaromheen een bosrand. Tot onze grote verbazing was er een parkeerplaats bij. En een speeltuin, wc’s en andere voorzieningen. Het leek de perfecte pakeerplaats, en dat was het ook. Er waren bijna geen mensen. Het begon al wat donkerder te worden, en de lucht gaf prachtige taferelen weer. Van grille onweerswolken tot heldere zonlucht, tot rode strepen van de ondergaande zon. Erg bijzonder. Om dan in het water te springen met een zonsondergang achter je, vond ik al helemaal leuk. Het water was heerlijk koel, en lekker vies. Dat maakt niet uit, want er was een douche in onze auto weet je nog?

Na een onrustige nacht vol onweer, regen, wikken en wegen is de morgen rustig. Simon zei tegen mij: ‘ik denk dat ik een ijsvogel gezien heb. En een pelikaan die vis ging vangen. En ik heb de zon op zien komen” Helaas heb ik dat allemaal gemist, want ik sliep nog.

Dag twee hoopte we bij de BadLands aan te komen, onze eerste bestemming. We zagen het in de verte al als een donkere gloed op komen, maar toen we er ineens tussen reden, waren we allemaal stil ( behalve dan van de “ooh”s en “aah”s en de “o kijk daar eens!”) van de grille, stijle kalksteenachtige bergjes die ineens overal om ons heen waren. Het is erg bijzonder om tussen de badlands te lopen, en ik vind het ook erg moeilijk om uit te leggen. Laat ik het toch proberen, en daarna een foto laten zien, en dan kunnen jullie me later vertellen of het iets was wat je je voorstelde na mijn omschrijving.

Ten eerste in het een enorm uitgestrekt gebied. Overal om ons heen waren die rare, stijle, soms platte, witte bergen. Ik weet nog steeds niet precies hoe ze gemaakt zijn. Het is een soort van de Grand Canyon, met een gleuf in het midden, en lijnen die verschillende kleuren geven. Dat is verschillend soort steen, en het ziet er geweldig uit. Als je boven op de steen stond, was het zo hard als maar kan, maar het zelfde moment kan je het ook met je vingens los peuteren en kan je zo een halve berg afbrokkelen, bij gewoon met je vingers in te graven. De Badlands zijn vooral gevormd door de wind. De stijle punten, en de vlakke plataue’s hebben allemaal te maken met de wind, die er elk moment van de dag is. Ik vind het heerlijk, want ik houd van wind, want die laat je haar zo lekker om je heen dansen. Erosie laat de bergjes ( ik zeg niet bergen, want ze zijn niet zo hoog hoor, je kan er meestal gewoon op lopen, laten we zeggen dat ze wel hoger zijn dan de berg van nederland) Een bijzondere vorm aan nemen, wat je oog vangt, zodat je gehipnotiseerd wordt, en pas los gelaten wordt als je het volgende wonder in je ooghoek ziet. Wandelen door dit vreemde, onbekende terrein deed mij denken aan het wandelen in Oostenrijk. Daar zijn tenstlotte ook bergen, en dalen, en heuvels, en gravel. Alleen dan in het minniatuur. De bergen lijken hoog, maar in 10 mintuen sta je er boven op. Het ravijn lijkt enorm diep, maar dat is niet zo. Als ik terug denk aan de vakanties in Oostenrijk, en hoe we de hut dan al zagen, maar dat het dan nog uren lang lopen was, omdat je eerst nog 3 verborgen dalen langs moest, dan vind ik dit toch leuker. Als je het ziet, betekend dat het niet meer ver is. Het is erg leuk om er te lopen, maar wel heul heet, en dor.

We zijn twee dagen op de camping van de Badlands gebleven. Zoals ik al zei, er was overal wind, wat frisbeeen erg leuk maakte ( we zijn daar als gezin aardig in bevordert). We hebben veel onweer gezien, wat voor sommige van ons erg leuk was, voor andere wat minder. Omdat de badlands tussen de Black hills en de Misouri river zitten, blijft het weer vaak hangen. Zo was het op een avond dat de storm te bijzonder was om binnen in de camper te blijven zitten. Links van ons was de zon, die fel scheen, aan de andere kant waren de grille contouren van de badlands, met daarachter regen en onweerswolken. Recht voor ons was een enorme, witte wolk. ZO wit als popcorn, of slagroom, of sneeuw. De wind was erg hard, en af en teo voelde we de druppels van elke kant komen, ( bam boem druppels, dat was hoe papa zijn verbaasdheid uitte. Het is de hele vakantie een uitspraak gebleven, BAM BOEM! druppels) en onweer aan verschillend kanten. Doordat de zon op de regn scheen was er een dubbele (!) regenboog te zien, die helemaal rond ging, en zo verschrikkelijk fel was! Het was een mooie storm, en iedereen op de camping stond met verbazing te kijken naar al het mooie om ons heen. De hele avond hebben we naar een onweerswolk gestaard, want hij ging maar niet weg. Hij bleef gewoon hangen, op een veilige afstand, zodat we het gerommel niet hoorde, maar het geflits wel zagen.

Na dit natuurverschijnsel, zijn we een dag een beetje weer in de wereld geweest, met mensen enzo. Wall is 1 van de kleinste plaatjes, maar het blijkt dat er over heel de wereld reclame voor gemaakt wordt. Walldrug, het is een winkel, maar overal er omheen zijn souvernirs, eetplekken en weet ik nog wat meer. Er zit een hele geschiedenis achter, die zoek je zelf maar op internet http://www.walldrug.com/t-history.aspx In ieder geval, het heeft misschien 2 straten, er leven 155 mensen in ( ik denk dat de helft daarvan in alle winkeltjes werkt) en er komen jaarlijks zo'n 20000 mensen langs. Wij behoren daar nu ook toe. Het was een leuk plaatje. De oude style zit er nog wel een beetje in enzo, dus wij voelde ons deste meer toerist. Er was een Wall mall, waar binnenin een cowboy straat is, zie foto hieronder. Allemaal cowboy dingen kon je daar kopen. Ik werd helemaal gek natuurlijk, want cowboys, die rijden paarden. En dan zie je zadels, en colle broeken, en hoeden ( o die hoeden..<3)>

Goed, walldrug was een leuk plaatje, maar als je ons een beetje kent, weet je dat wij toch meer van de natuur zijn, en waren blij weer op de weg te zijn, om de Black Hills te zien.

De Black hills is een erg groot natuurgebied. Het is enorm toeristisch, omdat het de eerste echt beetje bergen zijn ( als je vanuit het oosten komt, want anders moet je doorrijden tot de rockies, en dat is ECHT heul ver).Veel toerisme dus, wat ons een beetje telleur stelde, en afschrok, maar omdat we nu die RV hadden hoefden we niet altijd op campings te staan, en hebben dus verschillende nachten op parkeerplaatsen gestaan. De echte rede waarom de zwarte heuvelen zo beroemd zijn, is natuurlijk Mnt Rushmore. Wat is dat? Dat wist ik eerst ook niet. Zie hier rechts. De koppen van presidenten in een berg. Het is echt waar, ik heb het met mijn eigen ogen gezien. Aan het begin vond ik het maar een beejte kinderachtig, je moest ook 10 dollar betalen om er in te komen, maar mijn gedachtes zijn verandert. Er was een heel museum bij, wat helemaal vertelde waarom en hoe dit kunstwerk gemaakt was, en dat was zeker wel leuk ( ik voelde me erg toerist, maar dat mag ook) iK ga nu niet helemaal uitleggen hoe en wat met mnt rushmore, maar neem maar van me aan dat t best knap is! 90% van dit kunstwerk is gemaakt met dinamiet. ze hebben er 14 jaar over gedaan. Niemand is omgekomen. Dat zijn voor mij de belangrijkste dingen.

We hebben nog veel meer gedaan en gezien, maar mijn foto's zjin op.

Oh, toch niet!

Wat er ook was, vooral op de terugweg, waren verlaten huizen! Eenzaam op een heuveltje staan ze, met verwilderde natuur en bomen om hun heen. Elke keer als je zo'n huis tegenkomt vraag je je af waarom het leeg is, wat er gebuerd was, en natuurlijk : hoe het er van binnen uit ziet. Wij als familie de Leur waren té nieuwsgierig, en dus zijn we gewoon gaan kijken. Bij een bepaald huis hebben de de dikke vette RV geparkeerd, en met fotocamera het mysterie gaan onderzoeken. Hier zijn een paar foto's, die ik heb gemaakt, hopelijk een beejte mooi.

Zie hier het huis, met mama, josse en simon ervoor.

Dit was in het paardenschuurtje ernaast. Overal prikkeldraad, en daarachter zie je zooi, wat ooit iets is geweest, maar waarvan je nu niet meer kan vertellen wat voor nut het heeft.

In de paardenschuur stond een kapot gastoestel. Raar. Hoe is het daar gekomen, waarom is het zo verwoest?

Dit was ( een deel) van mijn vakantie.

Nu is het jouw beurt om te vertellen.

Tot de volgende update!!

Lydia