Leesziek

Ziek zijn is niet leuk.
En elke keer als ik dan weer ziek ben, moet ik dat dan ook meteen maar op mn blog vermelden. Waarom weet ik niet, maar het kan er mee te maken hebben dat het voor mij ( gelukkig) vrij zeldzaam is. Toch klinkt het gesnotter, gehoest en geproest mij bekend in de oren, en ook het gevoel dat mijn hoofd 5 kilo zwaarder weegt en dat alles draait als ik op sta, is niet nieuw voor mij. Vervelende dingen blijf je onthouden denk ik dan maar zo.
Normaal als ik ziek ben, hang ik op de bank met mijn "zieke vogeltjes- uitstraling" ( mijn mama noemt mij altijd een ziek vogeltje als ik ziek ben, en ze vind ook dat ik er echt ziek uit zie, vandaar) en denk ik na over de tijd dat ik wel gezond was, en niet bij elke slik of woord hoefde te kreunen. Ook film en computer is een erg veel voorkomend procedure in mijn ziek zijn moment. Lekker voor de pc hangen en alle blog bijlezen, filmpjes op youtube kijken, en ga zo maar door.
Deze keer, anders dan verwacht, heb ik een nieuwe hobby ontwikkeld. Of het nu is doordat ik ziek ben, of omdat ik gewoon een dagje ouder wordt, maar ik heb in drie dagen een boek uitgelezen. driehonderd en acht bladzijdes! Dat is veel! Normaal ben ik één van de slechte lezers in de wereld, maar nu.. Ik kon maar niet stoppen.
Een paar redenen
1, ik moest van mijn mama wat voor school doen in Nederland, dus besloot ik engelse boeken te gaan lezen
2, ik wilde iets anders doen dan tv en pc al de tijd.
3 het boek is ZO goed dat ik er niet mee kan stoppen.

Ik las het boek Island of refuge, van Linda Hall. Een geweldige novel met als thematiek liefde, genegenheid, vertrouwen, geloof, maar ook moord, bedrog en roddel. Het hele verhaal gaat over mensen op een eiland, waar op een dag een moord wordt gepleegd. Door het oplossen van die moord leer je de ontzettend interessante personages kennen, die allemaal om verschillende redenen naar het eiland gekomen zijn, en nu rust en vrede zoeken met elkaar in een vervallen kerk. Het is een christelijk boek. Soms kan dat vervelend zijn, maar hier wordt het heel subtiel gedaan. Wat er wordt verteld, gaat over vergeving, over een ander liefhebben. Dat zijn mooie, sterke dingen. De schrijfster schreef gewoon precies zoals ik het leuk vond. Ik vind het leuk om personen te leren kennen in het boek, en zij deed dat precies goed. Fijne achtergrondverhalen, die de persoon alleen maar meer echt maakte, maar wat absoluut niet saai was, of overbodig. het fijnste was, het liep goed af. naja, er zijn wel 3 mensen vermoord, 2 huwelijken naar de knoppe daardoor, maar dat was eigenlijk alleen maar beter voor sommige ( lastig uit te leggen).
Ja, doe mij nog maar zo'n boek, misschien begin ik het nu eigenlijk leuk te vinden.

Liefde voor de morgen,
vertrouwen voor de nacht.
dragen van je zorgen,
ik houd over ze de wacht.

Lydia