postbode

Ik werk nu al een tijdje bij de post. Het is leuk, gezellig en buiten. Owja, je krijgt er ook nog geld voor. Elke dag is anders, en dat maakt het wel spannend, je weet maar nooit wat er kan gebeuren, wat voor post je af moet leveren!
Zo mocht is Gister bijvoorbeeld de post afleveren bij de Heer Maliepaard. Hij had aardig wat post, waar ik blij verrast over was. En het tuintje zag er ook best leuk uit. Ik mocht de wijk 16P lopen. Dat is ergens achter in de rietkampen kreeg ik te horen. Alsof ik ooit wist waar dat was. Er stond zo'n 1,5 uur voor de wijk, maar ik heb er 2,4 uur over gedaan. Gewoon omdat ik de weg niet wist. Raar hoor, dat je in ede nog moet zoeken omdat je een straat niet kan vinden. Ik vind mezelf dan aardig dom. Helemaal als mensen van jou als postbode verwachten dat je de weg wel weet in je eigen wijk.. Niet dus.

Iig, als postbode wordt je vrij sociaal ingeschat. Mensen zijn altijd wel in voor een praatje, over het weer en de post natuurlijk. 'o, die blauwe brief mag je houden hoor!' Dat komt het meest voor.
2 andere voorbeelden.

Ik heb een hele zware stapel post, omdat er 1 of ander dik blad tussen zit. Het blijkt de Linda te zijn, die labiele. Ik overhandig het de man die op mij staat te wachten en zeg: zo, dat is een aardige stapel voor vandaag. Komt natuurljk door dat dikke blad. '
'Ja, dat is de Linda, wordt hoog tijd dat mijn vrouw die eens opzegt..' Hij lacht. ' Kijk, we hebben de Linda en de Jan' Hij lacht weer, en ik verbaas me er weer eens over waarom er zoveel duizenden verschillende tijdschriften zijn met al die stomme namen.

Ik loop verder. Een oud dametje staat al op me te wachten, en ik zoek in mijn stapeltje het nummer 3 op. Het zijn maar 2 brieven. 'Hu, geen afschrift? ''
'Nee mevrouw, die heb ik niet voor u. '
'Maar die komen altijd op Dinsdag toch? '
' Nou, ik heb hem niet ,dus misschien komt ie morgen'
'Nee, ik weet zeker dat ie op dinsdag komen. '
Ik probeer mezelf beleefd te houden. Wie weet er nu beter welke post er op vandaag is? Zij of ik?
'Nou mevrouw, dan is het vandaag dus even anders, fijne dag hoor'
Beduust blijft ze staan met de brieven in haar hand/.
Ze mag nog blij zijn dat ze post heeft.
Mensen vinden het raar als ze geen post hebben.
Ik ben bij de hoflaan, waar een nummer geen post heeft, maar de mensen die er wonen gaan net weg. Ik sla het huis over.
'he, hebben wij geen post?'
'Vandaag niet meneer'
' En reclame dan?'
'Ja, die krijgt u nog'
Met een grijns van overwinning loopt hij verder. Elk huis moet huis aan huis reclame, maar soms neem ik er niet genoeg mee, en heb ik geen zin om terug naar mijn fiets te lopen. Ik dacht altijd dat mensen het niet erg vonden om geen reclame te vinden. Wel dus.
Ik hoop dat meneer nu tevreden is.

Vandaag ben ik vrij.
Dinsdag mag ik weer, op naar mijn volgende avontuur.
Lydia
En ja, ik blijf in Amerika mijn blog bijhouden