Typen en denken

Dagen zijn voorbij gevlogen.
Een weekend in het bos in Austerlitz met 50 vrienden en vriendinnen, God, regen, zon, henschotermeer, kampvuur, zingen, lachen en nog veel meer leuke dingen. Vrienden gemaakt, vrienden gekregen. En nu ben ik weer alleen thuis en komt die vreselijke gedachte in me op dat ik veel mensen langer dan even niet kan zien. Dat de vriendschappen die ik gesloten heb misschien niet nog eens voorkomen.. Het besef dat dingen niet altijd blijven duren. Dat als ze ergens beginnen, niet op het zelfde level terug kunnen komen.
Toch is het beter denk ik om leuke dingen te herinneren, dan je af te vragen of vriendschappen terug kunnen komen.

School houdt nog steeds van me, ze laten me maar niet los. Terwijl ik probeer te ontvluchten aan de afschrijselijke gedachte dat ik dingen moet doen voor leraren die ik niet aardig vind, blijft de drang aan me knagen. Doe dit, doe dat.. Ik vraagme af wanneer leraren zelf eens wat gaan doen!
Het leven op school is eigenlijk gewoon niet leuk. Er zijn wel aardige en leuke mensen, en het is beter dan heel hard werken, maar er is gewoon niets aan. Ik doe feitelijk niets. Ik lees wat boeken, maak wat verslagen.. Terwijl iedereen om me heen zich helemaal in het stof werkt.

Ondertussen vraag ik me af of het ooit rustig in mijn hoofd zal zjin. Dat ik gewoon kan luisteren naar de wind, kan slapen zonder droom. Ik denk dat alsi k al mijn fantasieen en dromen op zou schrijven, ik de meest ongelofelijke en mooie film zou maken. Soms fantaseer ik daar ook wel over. Dat ik een filmmaker ben, en dat de omgeving waar ik woon de plek van filmen is. Dat mijn leven intressant is. Of anders intressant.
Laatst had ik echt een leuk idee.. Ik denk dat ik daar eens een script van maak, want het zou een echte leuke, drama comedie meisjesfilm worden. Dat heb je met gedachten.
Tot de volgende
Lydia