Drop

ah poeh..
zucht steun.
zeur en kleur.
Het is nu nog heel vroeg.
Eigenlijk hoor ik gewoon te slapen.
Maar telefoons maken veel lawaai.
Vandaar dat ik maar weer iets op mun blog zet.
Ik zou niet weten wat, maar ik kan wel even spitten in mijn verhalen afdeling aan de rechterkant van mijn hersenen.

Ik wil eens een ander verhaaltje vertellen in plaats van telkens zo verdrietig, depri en radeloos. Ik wil een blij verhaaltje schrijven. Maar ik denk dat ik daar niet zo goed in ben. Wel raar eigenlijk.. Dat ik het beste gevoelens kan omschrijven die je het liefst niet wil hebben. Ik denk dat dat meestal zo is. Je kan makkelijk uren praten hoe vervelend je je voelt., maar een uur praten over hoe blij je bent. Daar moet je echt Sjoerd P. voor heten.

Maar goed,
geen verhaaltje, sorry.
Ik schrijf wel even over een grote hobby van mij, waar ik niet zoveel over vertel, eigenlijk niets.
het heeft te maken met een wiel.
Dit is wat wij noemen een éénwieler.
Mijn broertje heeft zo'n ding voor zun verjaardag gekregen, maar ik kan het natuurlijk niet laten om er ook op te gaan.,
Het lukt me al aardig, ik kom tot aan school:)
ik kan zelfs al bijna een bocht.
Het is supermoeilijk.
Dat wel.
Maar als je het eenmaal kan, is het naturlijk wel stoer:)
Dat vind ik.

Poeh, ik ben nu nog steeds moe.,
Het helpot niet.
Zal ik nog eens iets leuks vertellen?
Ik heb eindelijk werk.
Ja dat mocht wel eens.
Ik ga werken bij de GroentenKoning.
Superhip.
Dankzij Judith.
Zij is ook heel blij, we maken altijd grapjes over de groentenkoning. Dat ie zo vet is, en zo stoer. En dat we ons afvroegen of ie al een koningin had.
Haha, nu word ik de groentehofdame.
Ik voel me vereerd.

Nu stop ik.
Mijn mama wacht,
we gaan samen naar de markt, joechij!

Lydia